Saturday, September 6, 2008

Η ‘ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ’ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ [συνέχεια]

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΙΜΟΛΥΝΣΗΣ

Β. περίπτωση επιμολύνσεως της Ελληνικής Κοινωνίας μέσω της οικογένειας Καραμανλή :

Ένα άλλο παράσιτο που συνέτεινε και προώθησε την επιμόλυνση της Ελληνικής Κοινωνίας από το 1935 και μετά είναι ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής ο οποίος, όντας γιός δασκάλου σε ένα χωριό στην Βόρεια Ελλάδα, αναδείχθηκε σε μεγάλο παράγοντα της πολιτικής σκηνής και πάλι ακολουθώντας τις τακτικές των παθογενών παρασίτων της Κοινωνικής Ασθένειας.

Συγκεκριμένα : εισήλθε δολίως και κατέλαβε την πρωθυπουργική θέση χωρίς εκλογές μέσω έκνομης βασιλικής παραγγελίας και όχι μέσω λαϊκής παραγγελίας όπως όφειλε σύμφωνα με το σύνταγμα και έκτοτε επέβαλλε την δικτατορική του εξουσία νοθεύοντας και διαστρέφοντας την εντολή και επιλογή του Λαού αλλάζοντας αυθαιρέτως τον εκλογικό νόμο ( βλ. «τριφασικό εκλογικό σύστημα», εκλογές 1956 ) όπου πολλαπλασίασε το βάρος του εκλογικού αποτελέσματος στις περιφέρειες όπου ήταν σίγουρο ότι το ιδρυθέν από αυτόν κόμμα Ε.Ρ.Ε. θα ήταν πρώτο ενώ επέβαλε απλή αναλογική και άρα πολύ λιγότερο βάρος στις υπόλοιπες περιφέρειες όπου ήταν σίγουρο ότι πρώτο θα ήταν άλλο κόμμα. Με αυτό τον τρόπο, κρυβόμενος πίσω από δημοκρατικές διαδικασίες όπως οι εκλογές, διέστρεψε την λαϊκή εντολή η οποία δεν τον ήθελε ως αρχηγό ( το κόμμα του είχε έρθει 2ο σε απόλυτους αριθμούς ψήφων ), και ισχυρίσθηκε θρασύτατα ότι ο λαός ήταν αυτός που τον έβγαλε ενώ ο λαός δεν τον ήθελε.

Στο 2ο στάδιο της επιμόλυνσης από τη δική του παρασιτική δράση, απροκάλυπτα και χωρίς την υποκρισία του 1ου σταδίου επέβαλε τον εαυτό του πραξικοπηματικά ( διότι με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα μπορούσε να βγεί εκλογικά και δημοκρατικά ) με τις εκλογές «βίας και νοθείας» του 1958 και 1961 κατά την διάρκεια των οποίων λεγόταν ανοιχτά από τους Έλληνες Πολίτες ότι « ψήφισαν ακόμα και τα δέντρα και οι πεθαμένοι» και επιπλέον το παράσιτο αυτό συνόδεψε τους Έλληνες Πολίτες στην κάλπη με στρατό.

Σε συνεργασία με το αντίπαλο παράσιτο που αναλύσαμε εχθές Γεώργιο Παπανδρέου ( πρεσβύτερο ) ο Κ. Καραμανλής άνοιξε την πύλη για την κατάληψη και αιματοκύλισμα της Κύπρου από την Τουρκία ( που ακολούθησε το 1974 ) με την συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου το 1959.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της παρασιτικής του δράσης, ακριβώς όπως τα παράσιτα της συνομοταξίας του που ευθύνονται για την Κοινωνική Ασθένεια, έσπερνε τον φόβο και την τρομοκρατία στους Έλληνες Πολίτες διασπώντας τους, ισχυριζόμενος ότι καταστροφικές επιρροές για τις οποίες ο ίδιος ευθυνόταν ήταν άλλες υγιείς κοινωνικές ομάδες οι οποίες επιζητούσαν την επικράτηση της Ειρήνης, της Ελευθερίας και της Ισότητας σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας. Με την υποστήριξη του Παλατιού εξαπέλυσε ομάδες στρατού, αστυνομίας και χωροφυλακής με λευκή επιταγή να εξορίζουν, αιχμαλωτίζουν, βασανίζουν, βιάσουν, εξευτελίζουν, εκτελούν / δολοφονούν όποιον Έλληνα Πολίτη ήθελαν και που έφερνε αντίρρηση στην εξουσία του παρασίτου αυτού και των υπολοίπων που υπηρετούσε.
Υπό την αιγίδα και προστασία του ίδιου και της τύπου αντιπολίτευσης του Παπανδρέου δολοφονήθηκε απροκάλυπτα και θρασύτατα με χαρακτήρα δημόσιας εκτέλεσης ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ειρηνιστής με τεράστια απήχηση στον λαό και πιθανότατα αυτός ο οποίος θα κέρδιζε τις επερχόμενες εκλογές με συντριπτική πλειοψηφία από τον πραγματικό Λαό αφήνοντας τα κόμματα των δύο παρασίτων στο περιθώριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα από τα σχέδια του Λαμπράκη ήταν αφοπλισμός και παύση του παρακράτους που λυμαινόταν την Ελλάδα και το οποίο παρακράτος ήταν η μόνη δύναμη στην οποία μπορούσαν να ελπίζουν για υπερίσχυση και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου.

Μετά την δολοφονία του Λαμπράκη που ήταν ο πραγματικός επίλεκτος του Λαού, περνάμε στο 3ο στάδιο της επιμόλυνσης όπου τα παράσιτα προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την εξουθένωση και το πένθος του Λαού ταυτόχρονα καπηλευόμενοι τις ιδέες και τα οράματα του θύματος τους.

Για να αποφύγει το πολιτικό κόστος και το μένος του λαού για την δολοφονία που υποστήριξε και που αποδεδειγμένα οργανώθηκε και καλύφθηκε και εξακολουθεί να καλύπτεται από κυβερνητικά στελέχη, προσποιήθηκε ότι είχε αντιπαράθεση με το παλάτι και ιδιαίτερα με την βασίλισσα Φρειδερίκη ( με την εύνοια και την υποστήριξη της οποίας επεβλήθη στην πολιτική σκηνή και που μέχρι εκείνη την στιγμή προάσπιζε ) και αυτοεξορίστηκε χωρίς κανείς να του το επιβάλει για 4 μήνες στο εξωτερικό ( δηλαδή, χρονικό διάστημα που ισούται με διακοπές ) αφήνοντας το παρακράτος στο οποίο στηριζόταν να αντιμετωπίσει και να πατάξει τους Έλληνες Πολίτες που ήταν ανάστατοι και έξαλλοι, λόγω της απεχθούς δολοφονίας του Λαμπράκη. Έτσι προσπάθησε να προσποιηθεί το θύμα ( τον κατατρεγμένο αντιστασιακό ενάντια στο Παλάτι ), δηλαδή συνηθισμένη πολιτική ελιγμού και διαστρέβλωσης που χρησιμοποιούν τα παράσιτα που προκαλούν την Κοινωνική Ασθένεια. Χρησιμοποιείται αυτός ο ελιγμός για τα Ελληνικά δρώμενα επειδή οι Έλληνες ανέκαθεν και σχεδόν αντανακλαστικά συντάσσονται και υποστηρίζουν όποιον είναι ενάντια στην βασιλεία και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Αποπειράθηκε να καρπωθεί τον ελιγμό αυτό 4 μήνες μετά την ‘αυτοεξορία’ του τον Νοέμβριο του 1963 στις εκλογές αλλά υποτίμησε, όπως συμβαίνει σε όλους τις συνομοταξίας του, την αντίληψη του Ελληνικού Λαού και την ικανότητα του να διακρίνει τους προδότες και να μην τους ξεχνάει εύκολα ( παρά μόνο όταν νέες γενεές δεν διδάσκονται την Ιστορία τους ) και συνεπώς έχασε τις εκλογές παταγωδώς.

Κατόπιν επέστρεψε οικειοθελώς και πάλι στο εξωτερικό και το ονόμασε και πάλι ‘ αυτοεξορία’ ( δηλαδή, πέρασε 11 χρόνια στο Παρίσι σε επαύλεις και ανάκτορα παρέα με τους Γάλλους αρχηγούς του Κράτους και το γενικό διεθνές jet set ) για να επιστρέψει εξ απήνης μετά την πτώση της χούντας και κατόπιν προσκλήσεως του από την απερχόμενη χούντα η οποία τον θεώρησε ως την «καλύτερη διαθέσιμη λύση» για την συνέχιση του έργου της σε έναν λαό που δεν την ανεχόταν.

Για να παραμείνει στην εξουσία, αφού προστάτεψε τα μέλη της χούντας από την οργή του Λαού ο οποίος ήθελε και επέβαλε την εσχάτη των ποινών την οποία και ο Καραμανλής ανέτρεψε άμεσα αυτοβούλως χωρίς καν αίτηση χάριτος ή επιείκειας από τους καταδικασμένους χουντικούς , συνέχισε την λογοκρισία και την χρήση της αστυνομίας για εκφοβισμό, δείχνοντας για ακόμη μία φορά την φασιστική του πολιτική. Για να παραμείνει στην εξουσία κατά την διάρκεια του 1977 όπου διενεργήθηκαν εκλογές εξεβίασε τον Ελληνικό Λαό, 3 χρόνια μετά την χούντα, λέγοντας τους απροκάλυπτα ( αφού βρισκόμαστε στο 3ο στάδιο της επιμόλυνσης όπου το παράσιτο δεν προσπαθεί πλέον να υποκριθεί αλλά να εκμαιεύσει υποταγή μέσω βίας και εκφοβισμού ) ότι στην Ελλάδα θα υπήρχαν « ή εγώ ή τα τάνκς». Δηλαδή είπε στους Έλληνες ότι ή θα είχαν την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας με έναν δικτατορίσκο στην θέση του πρωθυπουργού ή θα είχαν πραγματικό στρατιωτικό νόμο και δικτατορία χωρίς προπέτασμα. Επειδή στο 3ο στάδιο υπάρχει τεράστια εξάντληση και εξουθένωση του Λαού και επειδή οι εκλογές πάντα δίνουν ελπίδα ανατροπής ενός καθεστώτος, οι Έλληνες Πολίτες διάλεξαν να μην έρθουν για άλλη μία φορά τα ανεξέλεγκτα τάνκς μέσα στην Αθήνα. Δυστυχώς αυτό το οποίο δεν ήταν ορατό στους Έλληνες Πολίτες ( και πώς θα μπορούσε όταν η επιμόλυνση ήταν τόσο εκτεταμένη με τον παρασιτικό παράγοντα να έχει παρεισφρήσει σε όλες τις κοινωνικές τάξεις ) ήταν ότι η αντιπολίτευση και όλες οι άλλες εναλλακτικές επιλογές σε μία εκλογική αναμέτρηση μετά το 1974 ήταν εξ ίσου παρασιτικές και δικτατορικές και συνεργαζόμενες με αυτή του Κ. Καραμανλή.

Όταν με όλες τις φασιστικές και τρομοκρατικές του τακτικές κατέστη εμφανές ότι παρ’ όλα αυτά ο Λαός θα τον αποτίναζε και θα τον περιθωριοποιούσε δια παντός, άλλαξε το σύνταγμα ώστε να μπορεί να αυτό-εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με υπερεξουσίες όχι από τον λαό αλλά από την Βουλή που ήλεγχε αυτός και αυτοί που αυτός υπηρετούσε. Με τον τρόπο αυτό όπως και άρχισε την πολιτική του καριέρα το παράσιτο αυτό την ολοκλήρωσε με το να παρακάμψει και να εναντιωθεί στην λαϊκή βούληση κρατώντας φασιστικά και δικτατορικά εξουσίες στα χέρια του που κανείς δεν του είχε δώσει.

Όσον αφορά την διαχείριση του της ελληνικής οικονομίας και την ανάπτυξη του κράτους για μια ακόμη φορά εφήρμοσε παρασιτική πολιτική και προπαγάνδα και διαστρέβλωσε το γεγονός ότι άνοιξε την ψαλίδα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις (καθώς διέλυσε πολλά παραγωγικά μέρη του Λαού μέσω της εκτεταμένης δίωξης και εξορίας Πολιτών ταυτόχρονα με την τεράστια οικονομική μετανάστευση των Πολιτών σε άλλες χώρες για να αποφύγουν την στυγνή ανεργία, πείνα και φτώχεια) : πηγές αναφέρουν πολύ ισχυρή άνοδο της οικονομίας επικαλούμενοι αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ και την μείωση της ανεργίας. Όμως δεν αναφέρεται ότι το ΑΕΠ δεν ήταν ισομερώς επιμερισμένο κατά κεφαλήν στην πράξη αλλά στην πραγματικότητα συγκεντρωμένο στα χέρια λίγων ενώ οι πολλοί ήταν κάτω από το όριο της φτώχειας. Επίσης οι χιλιάδες που εξορίστηκαν για πολιτικά φρονήματα και συνεπώς δεν είχαν εισόδημα για τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους δεν αναφέρονται ως άνεργοι ούτε λαβαίνονται υπ’ όψη οι αντίστοιχες εκατοντάδες χιλιάδες που μετανάστευσαν για να αποφύγουν την ανεργία που τους μάστιζε και άρα δεν καταμετρήθηκαν από τις διάφορες ανακοινωμένες έρευνες.

Επίσης το παράσιτο αυτό συνέβαλε στην υπερχρέωση της Ελλάδος εντάσσοντας την αυθαίρετα στην ΕΟΚ, κάνοντας την υπόλογη στις προϋποθέσεις και υποδείξεις της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή υποδουλώνοντας την Ελλάδα στο διεθνές μεγάλο κεφάλαιο αναγκάζοντας την να χάσει την οικονομική της ανεξαρτησία και ανάπτυξη και κάνοντας την να γίνει σιωπηρά οικονομική επαρχία αντί για ανεξάρτητο Κράτος με ανεξάρτητη οικονομία. Για τον λόγο αυτό βραβεύτηκε το 1978 με το βραβείο Καρλομάγνου και καταξίωσε την δυναστεία του ως άξιους υπηρέτες του απανταχού μεγάλου κεφαλαίου.

Ένας από τους συνονόματους ανιψιούς του , ο οποίος ανατράφηκε ειδικά για να αναλάβει την αντίστοιχη δράση που σημείωσε ο θείος του, νέμεται παρασιτικά την θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδος αφού επεβλήθη στον Λαό μέσω οικονομικού εκβιασμού και αφού τα 6 χτυπήματα στην σπονδυλική στήλη της Κοινωνίας της Ελλάδος την είχαν επιτυχώς σπάσει και ο Λαός ήταν απελπισμένος, κουρασμένος και θυμωμένος άδικα με τον σοσιαλισμό που είχε καπηλευθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου και είχε κατάφωρα παραβιάσει το πραξικοπηματικά επιβαλλόμενο παράσιτο Κ. Σημίτης μετά την πολύμηνη ασθένεια του Α. Παπανδρέου.

Ο Κ. Α. Καραμανλής, ακριβώς όπως και ο θείος του υποσχέθηκε και υπόσχεται οικονομική ανάκαμψη από την παραπαίουσα κατάσταση στην οποία τα προηγούμενα παράσιτα την είχαν καταντήσει και αντί για αυτό, ακριβώς όπως και ο θείος του, ανακατένειμε τον πλούτο δίνοντας όσο περισσότερα μπορούσε στις λίγες οικογένειες που υπηρετεί ( με την συνεχή, σχεδόν κατατονική κατασκευή έργων, επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων και θεαμάτων μέσω των οποίων οι μεγάλοι κεφαλαιούχοι μπορούν να αποστραγγίσουν οικονομικά το Κράτος και τους Έλληνες Πολίτες ), παραδίδοντας στα χέρια των ίδιων αυτών συγκεκριμένων οικογενειών κλειδιά ελέγχου του Κράτους ( όπως ιδιωτικοποιήσεις / μετοχοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων ηλεκτροδότησης, τηλεπικοινωνιών, ύδρευσης, μεταφορών, ασφαλιστικών ταμείων, δημοσίου πλούτου / εδαφών, και άλλες κατάφωρες αντισυνταγματικές και άκρως προδοτικές προς τον όρκο του και τους Έλληνες Πολίτες πράξεις ).

Για την εξυπηρέτηση αλλοτρίων συμφερόντων έκαψε τις γεωργικές / δασικές περιοχές της Ελλάδος ( σαμποτάροντας τις απόπειρες κατάσβεσης και επιμελώς αγνοώντας τις διαδικασίες αποκατάστασης έτσι ώστε να αποκαταστήσει τις ζημίες και την οικονομική / πρωτογενή παραγωγική δύναμη του Κράτους ). Επίσης, υποβοηθάει το πρώτο στάδιο επιμόλυνσης άλλων παρασίτων από τον επιχειρηματικό / εφοπλιστικό / βιομηχανικό / εμπορικό τομέα οι οποίοι παρουσιάζονται ως ευεργέτες στις κατεστραμμένες περιοχές χρησιμοποιώντας χρήματα του Κράτους ώστε να φανούν ότι κάνουν αυτοί τις επιδιορθώσεις και αρωγές που κανονικά το Κράτος θα έπρεπε να εκτελεί. Όπως και ο θείος του και η κυβέρνηση του μετά την δολοφονία του Λαμπράκη έτσι και αυτός και η δική του κυβέρνηση εξαφανίστηκε από το προσκήνιο μετά τις μεγάλες πυρκαγιές για να αποφύγει την λαϊκή μήνη.

Όπως και ο θείος του, νόθευσε τις εκλογές εισάγοντας στους εκλογικούς καταλόγους για πρώτη φορά άτομα τα οποία δεν έχουν επαφή και δεν γνωρίζουν ή έχουν βιώσει την Ελληνική καθημερινότητα της κυβερνήσεως του για να καμουφλάρει την αποχή από τις εκλογές και το δυσμενές για αυτόν εκλογικό αποτέλεσμα ( τέτοια άτομα είναι οι 2.000.000 ελληνοποιημένοι μετανάστες και Έλληνες ή Ελληνικής καταγωγής άτομα που ψηφίζουν δι’ αλληλογραφίας από το εξωτερικό και δεν μπορούν να γνωρίζουν ούτε την Ελληνική πραγματικότητα ούτε και μπορούν ουσιαστικά και αποτελεσματικά να ελέγξουν το αποτέλεσμα της καταμέτρησης ).

Όπως και ο θείος του προετοιμάζει την καπήλευση της επιτακτικής βούλησης των Πολιτών να απαιτήσουν αποκατάσταση του πολιτεύματος της Συνταγματικής Δημοκρατίας μεσω της επικοινωνιακής προώθησης που κάνει διαφόρων μεγαλοκεφαλαιούχων και των φερόμενων ως φιλανθρώπων συζύγων τους ώστε να φανούν ως ευεργέτες του Λαού ενάντια στο Κράτος ενώ στην πραγματικότητα υποστηρίζονται και υποστηρίζουν το Κράτος αυτό της βίας και νοθείας που τους τρέφει.

Ο άνθρωπος αυτός θα παρουσιαστεί σήμερα στην ΔΕΘ και ενώ ο κόσμος και ο Λαός τον οποίο έχει ορκιστεί να υπηρετεί θα διαμαρτύρεται και θα απαιτεί την επιστροφή των κλοπιμαίων της κυβέρνησης του Κ. Α. Καραμανλή πίσω στον Λαό σε επίπεδο Εθνικό, Κοινωνικό και προσωπικό, αυτός απροκάλυπτα εφ’ όσον η επιμόλυνση που έχει προκαλέσει ως παράσιτο είναι στο στάδιο 3, θα σταθεί όρθιος μπροστά στους εργοδότες του εντός της ΔΕΘ ( δηλαδή τους μεγάλους κεφαλαιούχους και μετόχους ) για να απολογηθεί και να τους υποσχεθεί παραπάνω έργα ( δηλαδή δικαιολογίες για κατάχρηση δημοσίου χρήματος ), περισσότερη αποστράγγιση του λαού ο οποίος διαμαρτύρεται απ’ έξω και να αποδείξει επίσημα τη δράση του αυτή με την ίδρυση του Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης / Φτώχειας για αυτούς από τους οποίους αφαίρεσε εγκληματικά και προδοτικά την δυνατότητα να είναι μεσαία τάξη όπως και ήταν πρίν την ανάληψη του « σεμνού και ταπεινού» του έργου.

Στο επόμενο άρθρο θα ολοκληρώσουμε την περιήγηση μας στα παραδείγματα αντιπροσωπευτικών παρασίτων στην Ελλάδα ώστε να μπορέσουμε να δούμε τον διεθνή χώρο.

Friday, September 5, 2008

Η ‘ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ’ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ

(δεύτερο μέρος του 'Η Σπασμένη Σπονδυλική Στήλη του Κράτους')

Στην φύση υπάρχουν παντός είδους οργανισμοί οι οποίοι μας διδάσκουν τις πιθανές σχέσεις / αλληλοεπιδράσεις που μπορούν να υπάρξουν ανάμεσα σε έμβια όντα που τους δίδεται η δυνατότητα κάποιου είδους επικοινωνίας. Όλοι οι οργανισμοί οι οποίοι δεν εμπίπτουν στην κατηγορία της μάστιγας ( δηλαδή άκρως βλαπτικοί, καταστροφικοί οργανισμοί που συμπεριφέρονται ως καμικάζι και / ή καννιβαλιστικά ) ανεξαιρέτως ή παράγουν έργο ή δεν εμποδίζουν την παραγωγή έργου των υπολοίπων.

Έτσι λοιπόν υπάρχει παρασιτική ζωή η οποία όμως δεν είναι καταστροφική ή βλαπτική για το περιβάλλον του παρασίτου διότι το παράσιτο έχει όρια τα οποία δεν παραβαίνει επ’ ουδενί και γνωρίζει ότι η επιβίωση του εξαρτάται από το καλώς έχειν και την ευημερία του οργανισμού στον οποίο προσκολλάται. Τα πιο επιτυχημένα παράσιτα της φύσης καταφέρνουν να μην γίνονται ποτέ αντιληπτά ούτε και βλαπτικά διότι τρέφονται αποκλειστικά και μόνο από το πλεόνασμα κάθε οργανισμού.

Όπως και στην φύση έτσι και στην κοινωνική ζωή η οποία ακολουθεί τους ίδιους κανόνες, η κοινωνία μπορεί να είναι λειτουργική και σε γενικές γραμμές υγιής εάν το παρασιτικό στοιχείο περιορίζεται στο να τρέφεται από το πλεόνασμα της παραγωγής αυτών που παράγουν το έργο. Όταν λέμε πλεόνασμα στην κοινωνία εννοούμε ο,τιδήποτε δεν χρησιμοποιείται ούτε ζητείται ( λόγω αναγκών ) από αυτούς που παράγουν έργο. Δηλαδή, το παράσιτο που μπορεί να αντέξει μία κοινωνία είναι αυτό που παίρνει ό,τι του δώσουν εάν του δώσουν και δεν απαιτεί τίποτε παραπάνω. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ακριβώς όπως και στην φύση ο παρασιτικός παράγων είναι μάστιγα και εάν δεν εξουδετερωθεί μέχρι τελευταίας ρανίδος ο οργανισμός θα πεθάνει ή θα μαραζώσει γεγονός που θα τον κάνει έρμαιο σε άλλους οργανισμούς.

Με βάση τις αρχές που θέσαμε για μία υγιή κοινωνία στο προηγούμενο μέρος οι οποίες εξαφανίζονται από τα έξη χτυπήματα μπορούμε τώρα να παρουσιάσουμε εμπεριστατωμένα την νόσο που πλήττει τις κοινωνίες, τα συμπτώματα της και το παράσιτο που δημιουργεί την ασθένεια. Γνωρίζοντας αυτά είμαστε εξοπλισμένοι να ξεκινήσουμε να καταπολεμούμε την ασθένεια και το παράσιτο για να γιατρέψουμε την νοσούσα, μολυσμένη κοινωνία :

Συγκεκριμένα, ας φτιάξουμε το φύλλο χαρακτηριστικών της Κοινωνικής Ασθένειας :

Α. ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Βασικό χαρακτηριστικό της Ασθένειας αποτελεί η καλπάζουσα παύση της λειτουργίας των θεσμών, του συντάγματος, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της κοινής λογικής ( δυνατότητα εφαρμογής σχέσεων Δράσης – Αντίδρασης ) τα οποία εκφράζονται συνήθως στο 1ο στάδιο της ασθένειας με ιδεολογικές οχλήσεις και συναισθηματικούς εκβιασμούς προς τους Πολίτες της Κοινωνίας για απεμπόληση των παραπάνω, με βασικό επιχείρημα τεράστια προώθηση άλλων επιμολυσμένων και νοσούντων κοινωνιών ως υγιείς. Στο 2ο στάδιο οι οχλήσεις αυτές γίνονται πράξη με την ενεργή αφαίρεση των Θεσμών και Δικαιωμάτων της Κοινωνίας λόγω εξουθένωσης / εκφυλισμού της αντιλήψεως των Πολιτών από ενορχηστρωμένη και συστηματικοποιημένη καθολική προπαγάνδα. Στο 3ο και τελικό στάδιο της Ασθένειας σημειώνονται αλλεπάλληλα καταστροφικότατα κύματα επιβαλλομένης και όχι φυσικής πτώχευσης μεγάλων ομάδων / τάξεων Πολιτών καθώς και παράλυση του Κράτους σε όλους τους τομείς. Από την στιγμή που λαμβάνει χώρα η επίσημη κατάλυση του Συντάγματος και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η κοινωνία νεκρώνεται και επέρχεται κατοχή / ολοκληρωτισμός / υποδούλωση.

Β. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ
Αυτή η παρασιτική επιμόλυνση λαβαίνει χώρα από την στιγμή που επιτραπεί δράση στο παθογενές Κοινωνικό παράσιτο του απάτριδα οικονομικού και εξουσιαστικού υπεξαιρετή.

Παράμετροι του παρασίτου αυτού που το καθιστούν ιδιαιτέρως επικίνδυνο είναι η ικανότητα του να κρύβεται πίσω από θετικές πράξεις και γεγονότα που έχουν πραγματοποιηθεί από μονάδες του υγιούς κυρίου Κοινωνικού οργανισμού έτσι ώστε να ταυτίζεται με αυτές και άρα να μπορεί αν ξεγελάει τον οργανισμό ότι είναι παραγωγικό και σημαντικό μέλος του μέχρις ότου μπορέσει να εξαπλώσει την επιμόλυνση. Από τη στιγμή που η επιμόλυνση έχει εκφυλίσει και καταλάβει ένα ικανό μέρος του υγιούς οργανισμού το παράσιτο προβάλλεται μόνο του ως ο κύριος οργανισμός ο οποίος φέρεται ως υγιής και προπαγανδίζει ότι τα αποτελέσματα της παρασιτικής του ζωής και δράσης είναι προϊόν του πραγματικού υγιούς οργανισμού ( ο οποίος σε αυτό το στάδιο ήδη έχει ξεκινήσει και νοσεί λόγω της επιμολύνσεως ). Όσο πιο πολύ σε αυτό το στάδιο συναντάει αντιρρήσεις ή προσπάθειες του οργανισμού να το αποτινάξει τόσο περισσότερο το παράσιτο αυτό αποθρασύνεται και κατηγορεί αυτούς που αποτελούν την κράση και προστασία του οργανισμού ότι είναι ο παρασιτικός οργανισμός, επιφέροντας έτσι λειτουργίες αυτό-άνοσου νοσήματος ( δηλαδή ο οργανισμός πολεμάει τον εαυτό του αντί να πολεμήσει το παράσιτο που τον έχει προσβάλλει ). Στο τελικό στάδιο το παράσιτο επιβάλλει τον παρασιτικό του χαρακτήρα απροκάλυπτα επικαλούμενο παράλογες και θρασύτατες δικαιολογίες για την εδραίωση του ‘δικαιώματος’ να απομυζεί τον οργανισμό έως θανάτου.

Γ. ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Το παράσιτο αυτό είναι ιδιαιτέρως ευάλωτο στην διαφάνεια. Διαφάνεια ορίζουμε την συστηματική καθημερινή δημοσίευση λογαριασμών / κινήσεων / επώνυμων υπογραφών / επώνυμων δαπανών και άλλων αποφάσεων με άμεσες διοικητικές / πειθαρχικές, ποινικές και αστικές συνέπειες ενώπιον Λαού ο οποίος είναι συνειδητοποιημένος και χωρίς ανοχή σε λάθη. Στην παραμικρή υποψία έναρξης θεραπείας το παράσιτο υποχωρεί και αποπειράται να κρυφτεί και να παραμείνει σε λανθάνουσα κατάσταση μέχρι την διακοπή της θεραπείας οπότε και προσπαθεί αν ξανα-επιμολύνει τον οργανισμό. Πλήρης θεραπεία περιλαμβάνει την άμεση διορθωτική κίνηση των πληγών που προκάλεσε το παράσιτο πρίν εντοπιστεί με στόχο την πλήρη ευθυγράμμιση με το Σύνταγμα και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα καθώς και την μόνιμη απομάκρυνση του παρασιτικού φορέα ( δηλαδή το παράσιτο που δίνει τις εντολές και όλα τα μέλη τα οποία βοήθησαν στην εξάπλωση της επιμόλυνσης αντί να την σταματήσουν ).

Ημίμετρα στην θεραπεία δεν σταματούν την ασθένεια και η επιμόλυνση συνεχίζεται με αυξητική πρόοδο.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΙΜΟΛΥΝΣΗΣ

Α. περίπτωση επιμολύνσεως της Ελληνικής Κοινωνίας μέσω του γένους Παπανδρέου :
Η αρχή της επιμόλυνσης σημειώθηκε με την προπαρασκευή του πεδίου από τον Γεώργιο Παπανδρέου πρεσβύτερο ο οποίος εξανάγκασε και εκβίασε τα υγιή στοιχεία του οργανισμού να υποταχθούν και αν απεμπολήσουν βασικά δικαιώματα, ενώ κρυβόταν πίσω από τα επιτεύγματα των υγιών στοιχείων ( των Ελλήνων Πολιτών και της προάσπισης που έκαναν για την διατήρηση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας / Λαοκρατίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ) αυτοπροβαλλόμενος ως ελευθερωτής σε μία ήδη απελευθερωμένη μόνη της χώρα στην οποία εγκαθιδρύθηκε μαζί με τον βασιλιά κατόπιν εορτής ( δηλαδή αφού οι Έλληνες Πολίτες είχαν αποτινάξει τον κατακτητή σε όλα τα επίπεδα και είχαν δική τους φιλελεύθερη άκρως εξελιγμένη κυβέρνηση και διοικητικό μηχανισμό, ο Γ. Παπανδρέου το 1944 ( ενόψει της απελευθέρωσης που διαφαινόταν από τις προσπάθειες των Ελλήνων Πολιτών ενάντια στους Ναζί μαζί με άλλες συμμαχικές δυνάμεις ) αποφάσισε να συνταχθεί με τη βασιλική εξόριστη κυβέρνηση στην Αίγυπτο και οργάνωσε το συνέδριο του Λιβάνου (Μάιος 1944), όπου αποφασίστηκε ο σχηματισμός κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας (Μάιος 1944) με συμμετοχή όλων των πολιτικών παρατάξεων υπό την πρωθυπουργία του. Για να εξουδετερώσει τα υγιή στοιχεία το παράσιτο αυτό έβαψε την Ελλάδα στο αίμα στρέφοντας ( σε κλασική έκφραση της συμπτωματολογίας που περιγράψαμε ) τους Έλληνες Πολίτες ενάντια στον εαυτό τους, βάζοντας ακροβολισμένους αστυνομικούς να πυροβολήσουν σε παλλαϊκή συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στις και αυθαίρετες απολυταρχικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης του για την απαξιωτική για το έργο και την υπόσταση τους και ατιμωτική αποδυνάμωση των Πολιτών ( 3 & 4 Δεκεμβρίου 1944).

Αργότερα στην καριέρα του προέβη σε άκρως φασιστικές κινήσεις και πράξεις επιβολής, παριστάνοντας τον Δημοκρατικό ενώ οι πράξεις του ήταν φασιστικές ( περιόρισε τον πλουραλισμό διατηρώντας το ΚΚΕ παράνομο και εκφοβίζοντας τον Λαό με έναν αντίστοιχο Μακαρθισμό, εμποδίζοντας άλλα κινήματα που δεν είχαν σχέση με το ΚΚΕ ή την Σοβιετική λογική να υπάρξουν ακόμα και όταν ο Λαός τα επιζητούσε. Απαγόρευε σε οποιονδήποτε πήγαινε ενάντια στην δική του κυβέρνηση να εργαστεί και απαιτούσε από εκπαιδευτικούς να γίνουν όχι επιμορφωτές και παιδαγωγοί αλλά κατάσκοποι και καταδότες Ελευθέρων Ανθρώπων : με την εκπαιδευτική εγκύκλιο 1010/ 11-03-1965 η οποία απευθυνόταν στους επιθεωρητές Μέσης Εκπαίδευσης και εφιστούσε την προσοχή τους στον κίνδυνο προσεταιρισμού μαθητών από την Νεολαία Λαμπράκη Στην εγκύκλιο αυτή, αφού επαναλάμβανε ότι «Ο Κομμουνισμός είναι εχθρός του Έθνους και της Δημοκρατίας», καθιστούσε τους καθηγητές υπεύθυνους για τον «εθνικό φρονηματισμό» των μαθητών, ξεκαθάριζε ότι καθηγητές διαφορετικών φρονημάτων δεν είχαν θέση στην εκπαίδευση και ζητούσε από τους επιθεωρητές να του υποβάλλουν στο τέλος κάθε μήνα εμπιστευτική έκθεση.
Με την τακτική της υπεξαίρεσης επιτευγμάτων του υγιούς οργανισμού, το παράσιτο αυτό υποστήριξε τα Αγγλικά και Αμερικανικά συμφέροντα για την κατάληψη και διχοτόμηση της Κύπρου ( βλ. σχέδιο Άτσεσον ), και προκάλεσε την επέλαση της χούντας το 1967 με την κατασκευή πολιτικής κρίσης από τον ίδιο με την καπήλευση των επιτευγμάτων του Γρηγορίου Λαμπράκη ο οποίος οραματιζόταν Ειρήνη, Ελευθερία και Ισότητα για όλους τους Πολίτες : ανουσίως ερχόμενος σε αντιπαράθεση με την βασιλική οικογένεια που πάντα τον στήριζε καθώς αυτός με την σειρά του την υπηρετούσε, υπεξαίρεσε την ταυτότητα του αντιβασιλικού προστάτη του Λαού και παρουσιάστηκε ως θύμα του ολοκληρωτισμού, διαλύοντας χωρίς να χρειάζεται την ισχυρή του κυβέρνηση.
Έχοντας καπηλευθεί και υπεξαιρέσει την ταυτότητα και αίγλη του αντιστασιακού και παθόντα από την βασιλεία και την χούντα ( σχήματα και τα δύο που αυτός υποβοήθησε να εγκαθιδρυθούν με παρόμοιες διαδικασίες με αυτές της πρόκλησης του εμφυλίου σπαραγμού ) προετοίμασε τον διάδοχο του Ανδρέα για να επανέλθει στην Ελλάδα, στην οποία διαφαινόταν ότι οι Πολίτες θα αποτίναζαν το ολοκληρωτικό καθεστώς και θα αποζητούσαν και πάλι Ελεύθερο Κράτος Ισότητας και Δικαίου, ως αντιστασιακός ελευθερωτής και πάλι κατόπιν εορτής.

Από την εποχή της μεταπολίτευσης μέχρι και τον θάνατο του το 1996, ο γιος του Ανδρέας εξετέλεσε στο έπακρο τα έξη χτυπήματα και έσπασε την σπονδυλική στήλη της Ελλάδας η οποία είχε προσπαθήσει τόσες φορές να αποτινάξει τα ολοκληρωτικά στοιχεία και είχε επισημάνει ανά εποχές την παρασιτική φύση του πατέρα του. Πάντα κρύβοντας την παρασιτική του φύση πίσω από ετικέτες αξιών που πάντα πολεμούσε και με την επιβολή της τρομοκρατίας επί του Ελεύθερου Λόγου για δεκαετίες επέδειξε το κλασικό θράσος των παρασίτων αυτών λέγοντας χυδαία στους Έλληνες Πολίτες, στους οποίους ανήκει το Έθνος και η Ελλάδα « σε όποιον δεν αρέσει να κατέβει από το τραίνο ( το οποίο αυτός είχε υπεξαιρέσει από αυτούς που το φτιάξανε )». Με την ίδια θρασύτητα το 1981 υποσχέθηκε να φτιάξει την οικονομία όντας ‘ιδιοφυΐα’ οικονομολόγος από πρωτοκλασάτο πανεπιστήμιο των Η.Π.Α. και η διαχείριση του επέφερε την ένδεια ( οικονομική, εκπαιδευτική και ηθική ) στους Πολίτες και τον υπέρογκο πλουτισμό σε λίγες οικογένειες τις οποίες και βέβαια υπηρετούσε.

Με τις πράξεις του αυτές έκανε τον λαό να μισήσει τον σοσιαλισμό λόγω της υποκρισίας του και δόλιας ταύτισης της φασιστικής του κυβέρνησης με φιλελεύθερες ιδέες και κινήματα που πάντα επιζητούσε και επιζητεί ο Ελληνικός Λαός από την ίδρυση του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους της σύγχρονης ιστορίας.

Αυτού του ανθρώπου ο γιός, ήδη με δείγματα γραφής στην διακυβέρνηση, προσπαθεί με την ίδια παρασιτική πολιτική να παριστάνει τον προστάτη του Λαού και περιμένει την στιγμή που ο Λαός αποζητώντας να αποτινάξει το άλλο παράσιτο που αυτή τη στιγμή κυβερνά για να τους κοροϊδέψει και απομυζήσει ακόμα περισσότερο από ότι ήδη είναι μέχρι θανάτου.

Αύριο, Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008 το παράσιτο το οποίο αυτή τη στιγμή υπεξαιρεί την θέση του αρχηγού Κράτους πρόκειται να επιδοθεί σε μία έκθεση υποκρισίας και απολογίας του έργου του σε αυτούς που πραγματικά υπηρετεί ( τους μεγάλους κεφαλαιούχους που θα παραβρίσκονται στη ΔΕΘ ). Θα συνεχίσουμε λοιπόν την παράθεση παραδειγμάτων παρασίτων που προκαλούν την Ασθένεια της Κοινωνίας με την Β. περίπτωση : την περίπτωση Καραμανλή και την Γ. περίπτωση : την περίπτωση Μητσοτάκη καθώς και μία περιληπτική επισκόπηση των υπολοίπων παρασίτων αύριο στις 5 μ.μ.
Κατόπιν θα παρουσιάσουμε ορισμένα παράσιτα διεθνούς βεληνεκούς ώστε να βοηθήσουμε όσους ενδιαφέρονται να κάνουν σωστή διάγνωση απανταχού.

Monday, September 1, 2008

Η Σπασμένη Σπονδυλική Στήλη του Κράτους

( ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΕΣΠΑΣΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΦΤΙΑΞΕΙ )

Η εκτίμηση και διαπίστωση που ακολουθεί αναφέρεται με παράδειγμα την Ελλάδα αυτή τη στιγμή αλλά ισχύει για όλα ανεξαιρέτως τα κράτη της λεγόμενης ‘ δυτικής κουλτούρας’ και το μόνο το οποίο αλλάζει είναι τα ονόματα και οι χρονολογίες, όχι το γενικό σχέδιο.

Η σπονδυλική στήλη μίας χώρας όπως και η σπονδυλική στήλη του σώματος είναι αυτή που βοηθάει το σύνολο να στέκεται στο ύψος του και να έχει πλήρη έλεγχο του τι συμβαίνει, τι πρέπει να διορθωθεί, τι πρέπει να εξελιχθεί και τι πρέπει να προστατευτεί σε όλο το σώμα με βάση τις αρχές που θέτει ο εγκέφαλος. Χωρίς την σπονδυλική στήλη ο εγκέφαλος είναι αποκομμένος από το υπόλοιπο σώμα το οποίο εκφυλίζεται και παραλύει. Όποιος δεν έχει υγιή σπονδυλική στήλη δεν έχει και ζωή ( είτε σε πρόγνωση μακροβιότητας είτε σε ποιότητα ζωής με τις εκτιμήσεις και τα περιθώρια που θέτει η φύση ).

Το ίδιο ισχύει και σε ένα κράτος. Για να μπορέσουμε όμως να καταλάβουμε τι πραγματικά συμβαίνει και ποια είναι η σπονδυλική στήλη που προκαλεί την παράλυση που όλοι μας βλέπουμε γύρω θα πρέπει να ορίσουμε πρώτα ποια είναι η παράλυση του κράτους και ποια είναι η σπονδυλική στήλη του κράτους.

Παράλυση ενός κράτους είναι η μη λειτουργία των θεσμών, δηλαδή η μη εφαρμογή του Συντάγματος του κράτους, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η δημιουργία νόμων που είναι ενάντια σε αυτά. Μπορούμε να διαπιστώσουμε την μη λειτουργία των θεσμών στην καθημερινότητα μας όταν παραβαίνονται τα εξής θεμελιώδη Δικαιώματα τα οποία το κράτος έχει θεσπιστεί για να εξασφαλίζει στους Πολίτες του :

Α. Δικαίωμα στην προστασία από την ανέχεια, φτώχεια και άγχος βιοτικών αναγκών.

Β. Δικαίωμα στον Ελεύθερο Λόγο και την προστασία και το να εισακούεται ο Ελεύθερος αυτός Λόγος.

Γ. Δικαίωμα στην Ελευθερία και αυτοδιάθεση με βάση πεποιθήσεις οι οποίες δεν υπαγορεύονται από κόμματα, κοινωνικές ομάδες, στρατιωτικές ομάδες, οικονομικές ομάδες, και άλλες πηγές εξαναγκασμού.

Δ. Δικαίωμα στην προστασία του ατόμου και της ατομικής περιουσίας ανεξαιρέτως τάξης, φύλου, φυλής και ηλικίας.

Ε. Δικαίωμα στην προστασία της ατομικής υγείας, σωματικής, πνευματικής, ηθικής και ψυχικής καθώς και πρόσβαση για την καλλιέργεια αυτής.


Εάν επισήμως και ουσιαστικά έχουμε κρούσματα φτώχειας, οικονομικής ανέχειας, φίμωση του Ελεύθερου Λόγου ή αγνόηση αυτού ( όπως παρατηρούμε ότι συμβαίνει στα ΜΜΕ όπου δεν επιτρέπεται ανεξέλεγκτη πρόσβαση σε άτομα τα οποία τα ΜΜΕ προβάλλουν για να κάνουν διαλέξεις στον Λαό, δηλαδή να ακουστούν ερωτήσεις από τον Λαό χωρίς την διαμεσολάβηση τηλεφωνικού κέντρου που διαλέγει ή κατασκευάζει ποιος θα ακουστεί και πόσο ), απαγόρευση της δράσης κατά συνείδηση των ατόμων τα οποία ορίζουν την εφαρμογή των θεσμών καθώς και ατιμωρησία εάν συμμορφώνονται στον εξαναγκασμό αυτό, μη κάλυψη όλων των Πολιτών ενάντια στο κοινό έγκλημα ( δηλαδή κλοπές, ληστείες, δολοφονίες, βιασμοί, κλπ ), την ασθένεια και την διαφθορά τότε είμαστε μάρτυρες της παράλυσης του Κράτους.

Η σπονδυλική στήλη ενός κράτους ορίζεται ως τα σύνολο των ενηλίκων Πολιτών που έχουν Πολιτικά Δικαιώματα ( δηλαδή, δικαίωμα συμμετοχής στα κοινά, εκλέγειν και εκλέγεσθαι ). Αυτό περιλαμβάνει όλους τους συνανθρώπους μας και εμάς και συνεπώς όταν υπάρχει παράλυση του Κράτους σημαίνει ότι εμείς, η σπονδυλική του στήλη, έχει σπάσει και δεν λειτουργεί.

Μία σπονδυλική στήλη δεν σπάει εύκολα. Απαιτούνται πολλαπλά πολύ δυνατά χτυπήματα σε καίρια σημεία της ώστε να μπορέσει να υποχωρήσει. Αυτό σημαίνει ότι μία σπονδυλική στήλη ποτέ δεν σπάει τυχαία ( τουλάχιστον οι σπονδυλικές στήλες των Κρατών ) : είναι πάντα αποτέλεσμα συντονισμένων επιθέσεων από ομάδες ( όχι μεμονωμένα άτομα ) οι οποίες πολύ συνειδητά και πολύ ενεργά επιδιώκουν την παράλυση του Κράτους καθότι μόνον σε ένα παράλυτο Κράτος μπορούν να επιβιώσουν και να είναι ανεκτές.

Για να σπάσει η σπονδυλική στήλη οποιουδήποτε Κράτους, χρειάζονται τα εξής χτυπήματα και η επιτυχία αυτών :

Α. η επικράτηση χαμηλής αυτοεκτίμησης σε όλα τα ενήλικα άτομα ενός Κράτους.

Β. η επικράτηση χαμηλής εκπαίδευσης η οποία να είναι υπέρ – ειδικευμένη σε έναν τομέα αλλά πολύ φτωχή έως ανύπαρκτη στις ικανότητες που πρέπει να διδαχθεί κάποιος για να είναι ανταγωνιστικός Πολίτης και Κοινωνική Οντότητα. ( δηλαδή, μαθαίνουν πολύ θεωρία, θεωρητικές ιδέες και αξιώματα αλλά ΔΕΝ μαθαίνουν να τις ελέγχουν, να τις αμφισβητούν και να τις εφαρμόζουν στην πράξη και στην καθημερινότητα τους οπότε και στην ουσία μένουν απαίδευτοι, αλλά με την επιπλέον αναστολή της πεποίθησης ότι είναι εκπαιδευμένοι και άρα δεν χρειάζονται περαιτέρω μάθηση. Αυτό σημαίνει πως ο,τιδήποτε συναντούν στην καθημερινότητα και την κοινωνία, δηλαδή πολιτικές αποφάσεις, νόμους και νομοθεσίες, οικονομικά μέτρα και άλλα πράγματα που ορίζουν εκ βαθέων την ζωή τους θεωρούν ότι δεν το ξέρουν, δεν μπορούν να το μάθουν γιατί δεν είναι ο τομέας τους, αρνούνται να το ελέγξουν και το αναθέτουν με λευκή επιταγή σε αυτούς που δηλώνουν αυθαιρέτως ότι μπορούν. )

Γ. η επικράτηση της αίσθησης εξάρτησης από άλλα άτομα και ομάδες. ( δηλαδή, αντί να εκπαιδεύεται το άτομο να είναι αυτάρκες και ανεξάρτητο και να αισθάνεται έτσι ώστε να μπορεί να έχει δυνατότητα κριτικής σκέψης και πιθανής προσφοράς νέων διόδων εξέλιξης, το άτομο μαθαίνει ότι ποτέ δεν θα μπορεί αν είναι ανεξάρτητο και αυτάρκες και πάντα χρειάζεται να έχει εξασφαλίσει ένα άλλο άτομο, ομάδα, μηχανισμό που θα του εγγυηθεί το καλώς έχειν που ήδη είχε αλλά δεν έχει μάθει να συνειδητοποιεί )

Δ. η επικράτηση του ονείρου – στόχου της απραξίας με απολαβές και ατελείωτης πρόσβασης σε κατανάλωση η οποία έχει στόχο μόνο την κατανάλωση και όχι την επίτευξη ενός στόχου ( δηλαδή το άτομο μαθαίνει ότι ο πιο επιτυχημένος και ζηλευτός ρόλος στην κοινωνία είναι αυτός του κηφήνα και μάλιστα του στείρου κηφήνα ο οποίος δεν εκπληρώνει κανένα στόχο και απλώς εκτρέφεται καταχρηστικά σαν κακοήθης όγκος. Δεν μαθαίνει ότι η πραγματική Ελευθερία και Επιτυχία είναι η προσφορά στον Εαυτό και τον Πλησίον ώστε να επιτυγχάνεται όλο και πιο πολύ εξέλιξη που θα επιτρέπει την καλλιέργεια της διανόησης όλο και πιο απρόσκοπτα. Αυτή την στιγμή στην κοινωνία δεν υπάρχει διανόηση διότι δεν υπάρχει ούτε επιτρέπεται διάλογος και επιχειρηματολογία παρά μόνο συμμόρφωση με θεωρητικές σχολές οι οποίες επιβάλλουν μία άποψη την οποία απαγορεύουν να εκτιμηθεί και να εξελιχθεί ή και να απορριφθεί χωρίς την έγκριση των ατόμων που αυθαίρετα ορίζουν τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται να ειπωθεί ανοιχτά στους διάφορους κοινωνικούς κύκλους ).

Ε. προώθηση της απάθειας, μοιρολατρίας και άεργης επίκρισης χωρίς εποικοδομητικό στόχο. ( δηλαδή, μαθαίνουν στους Πολίτες το ‘ αυτό έτσι είναι’ ως αξίωμα, δηλαδή αποδοχή της κατάστασης χωρίς καμία πρόθεση πράξεων αλλαγής της, και ως διέξοδο την επίκριση των πάντων με την προϋπόθεση ότι δεν θα χρειαστεί να γίνει πράξη επ’ αυτής και δεν θα τραβήξει καμία προσοχή ).

Στ. επιβολή φόβου και τρομοκρατίας οποιασδήποτε μονάδας, ομάδας και μηχανισμού σε σημείο που ο μεγαλύτερος στόχος των Πολιτών δεν είναι ο έλεγχος της καλής λειτουργίας των μονάδων, ομάδων και μηχανισμών αλλά η πλήρης αποφυγή ευθυνών, προσοχής καθώς και ο συμβιβασμός και η πελατειακή σχέση η οποία καλλιεργείται με την γενική άποψη ‘ μην ταράζεις τα νερά’ .


Τα ανωτέρω έξη χτυπήματα είναι αυτά τα οποία εφαρμόζονται σε όλα τα Κράτη ώστε να σπάσει η σπονδυλική τους στήλη και να επικρατεί φόβος, καταδυνάστευση, ενδοτισμός, μοιρολατρία, ηττοπάθεια, δειλία, υποκρισία / εθελοτυφλία / στρουθοκαμηλισμός, απραξία και δουλοπρέπεια.

Με την επικράτεια/ βασιλεία των αισθημάτων αυτών τα οποία προέρχονται από τα έξη χτυπήματα που περιγράψαμε, οι Πολίτες που είναι υπεύθυνοι για την προάσπιση και προστασία των θεσμών χάνουν την λειτουργία τους και η σπονδυλική στήλη σπάει :

Α. οι νομικοί φοβούνται ‘να ταράξουν τα νερά’ με το να εφαρμόσουν τους νόμους αυτοβούλως ( π.χ. ο εισαγγελέας και οι δικηγόροι δεν καταγγέλλουν αντισυνταγματικά δρώμενα και παρανομίες όπως την αδιαφορία για την δόλια καταστροφή της Δημόσιας περιουσίας μέσω πυρκαγιών, την αδιαφορία για την κατάλυση των θεσμών προστασίας των εργαζομένων όπως το 8ωρο, οι υπερωρίες, η σωστή συνταξιοδότηση, κ.ά. , η δίωξη εταιριών που διαχειρίζονται ανοιχτά πορνεία, κ. ά. ), εξαγοράζονται προσπαθώντας να προσεγγίσουν το όνειρο του στείρου κηφήνα και απαξιούν και πολεμούν όσα άτομα τολμούν να προσπαθήσουν να κάνουν την δουλειά που εκείνοι έπρεπε να είχαν ήδη εκτελέσει ).

Β. οι εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδος, ειδικότητος και αντικειμένου φοβούνται ‘ να ταράξουν τα νερά’ και αντί να εναντιωθούν και να στηλιτεύσουν και σαφέστατα να μην εφαρμόσουν μεθόδους και πρακτικές που ενεργά βλέπουν ότι καταστρέφουν παιδιά, εφήβους και ενηλίκους αντί να τα βοηθούν, διαλέγουν να συμβιβαστούν κάνοντας συμφωνίες με ανωτέρους και κατωτέρους, καταδυναστεύοντας και υπονομεύοντας κάθε άτομο ή στοιχείο που δείχνει ότι δεν κάνουν το έργο τους. Από αυτούς διδάσκονται οι μελλοντικοί Πολίτες τα αισθήματα που πηγάζουν από τα έξη χτυπήματα, όχι ως μία νοσούσα κατάσταση αλλά ως την μόνη πραγματικότητα που μπορεί να υπάρξει.

Γ. οι πλέον ειδικοί επί της κοινωνίας και των οικονομικών επιστήμονες οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με το να την βοηθούν να γίνεται όλο και καλύτερη λειτουργικά και υποστηρικτικά για το άτομο και το σύνολο υποτάσσονται σε επιστημονικά σχήματα τα οποία θα έπρεπε να είναι εργαλεία και όχι δόγματα και αρνούνται να κάνουν την λειτουργική και υποστηρικτική τους εργασία. Αντιθέτως αναλαμβάνουν να σπάσουν τα άτομα ώστε να ταιριάζουν στην νοσηρή αυτή κοινωνία η οποία προωθεί την κοινωνική παράλυση. Είναι αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για τον ορισμό των έξη χτυπημάτων και την παράδοση των κλειδιών αυτών του κράτους και της κοινωνίας σε αυτούς που είναι εχθροί της ( π.χ. ερευνητικοί οργανισμοί που παραδίδουν τις ανακαλύψεις τους και τον τρόπο χρήσεως αυτών στους μεγάλους κεφαλαιούχους οι οποίοι θέλουν να υποδουλώσουν και να ελέγξουν το Ανθρώπινο Δυναμικό. Τέτοια παραδείγματα επίορκων κοινωνικών επιστημόνων είναι αυτοί οι οποίοι στελεχώνουν ερευνητικά σχήματα και ιδρύματα όπως η RAND, ψυχολογικές σχολές σκέψης οι οποίες κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους και τους αρνούνται την δυνατότητα εξέλιξης καταδικάζοντας τους σε μία μορφή γενετικού ρατσισμού, πανεπιστήμια τα οποία χρηματοδοτούνται από διάφορες πολυεθνικές εταιρείες για να παραδώσουν την κερκόπορτα από την οποία θα μπορέσουν να επιβάλλουν προϊόντα, ανάγκες και τρόπο ζωής που εξυπηρετούν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα και όχι την υγεία και ευημερία των ανθρώπων και σαφέστατα όλοι ο επιστήμονες που ασπάζονται τα παραπάνω παρ’ όλο που έχουν την υποχρέωση και την δυνατότητα να μην το κάνουν αλλά υποτάσσονται ‘ για να μην ταράξουν τα νερά’ ).

Δ. το πιο ίσως δύσκολο γεγονός να αντικρίσουμε και να παραδεχτούμε είναι ότι επίσης υπεύθυνοι για την παράλυση του κράτους και το σπάσιμο της σπονδυλικής στήλης, μέλη της οποίας είμαστε όλοι μας, είναι ότι απαρνούμαστε το φυσικό ένστικτο και την κοινή λογική που υπάρχει μέσα στον κάθε έναν από εμάς : για να ‘ μην ταράξουμε τα νερά’ αποφασίζουμε να ανεχθούμε και να επιτρέψουμε την επικράτεια του συμπλέγματος κατωτερότητας που επιβάλλουν οι παραπάνω ομάδες και να παραμείνουμε μοιρολάτρες, απαθείς, ηττοπαθείς και καταθλιμμένοι ενώ όλοι μας προσυπογράφουμε μέσω της σιωπής και της μη αντίδρασης τον κοινωνικό και οικονομικό βιασμό που μας διδάσκεται ότι πρέπει και είναι δουλειά μας να ανεχόμαστε. Κάθε φορά που δεχόμαστε να κλείσουμε τα μάτια, να κάνουμε τα στραβά μάτια, να βάλουμε νερό στο κρασί μας, να αγνοήσουμε κοινωνικές, οικονομικές , συνταγματικές, νομικές, ηθικές, ορθολογικές παραβιάσεις και αδικίες εμείς οι ίδιοι δίνουμε χτύπημα στην σπονδυλική στήλη του Κράτους το οποίο οι πρόγονοι μας είχαν σχεδιάσει και εγκαθιδρύσει για δική μας προστασία. Εμείς οι ίδιοι επιβραβεύουμε και επικροτούμε την παράλυση του Κράτους αυτού και την φαυλότητα, θρασυδειλία, αυθαιρεσία, ανοησία και αναίδεια η οποία επικρατεί από λίγους ενάντια σε πολλούς οι οποίοι όμως συναινούν και το περιμένουν. Δηλαδή, αγρότες / κτηνοτρόφοι που πετάνε και αχρηστεύουν τις σοδειές τους επειδή αλλιώς θα απειλούσαν την μεγιστοποίηση του κέρδους των μεγάλων κεφαλαιούχων, κτηνοτρόφοι που σκοτώνουν τα ζώα τους για τον ίδιο λόγο, αλιείς που καίνε τις βάρκες τους επίσης επειδή διατάχθηκαν, έμποροι / βιοτέχνες οι οποίοι ανέχονται τον παρασιτισμό του μεσάζοντα και την καταστροφική προς αυτούς κρατική πολιτική ‘γιατί αυτό έτσι είναι’, εργάτες οι οποίοι επιτρέπουν σε απατεώνες ‘επιχειρηματίες’ να τους εκμεταλλεύονται και μετά να τους κλέβουν τα δεδουλευμένα τους, ιερείς οι οποίοι συμβιβάζουν τον λόγο του Θεού για να μην στεναχωρήσουν μεγαλοεκδότες ή για να τραβήξουν προσοχή σε τίτλους που διαφορετικά θα πάτωναν στην αγορά και που υπονομεύουν δόγματα και θρησκευτική ταυτότητα, όλες αυτές οι κοινωνικές ομάδες συμμετέχουν και προσυπογράφουν την κατάρρευση όχι μόνο του Κράτους αλλά και της δικής τους κοινωνικής οντότητας.

Εάν όλοι οι παραπάνω Πολίτες – στελέχη της σπονδυλικής στήλης και πραγματικής δύναμης οποιουδήποτε Κράτους δεν ανέχονταν να ασελγούν επάνω τους κοινωνικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά, ιστορικά και ηθικά τότε δεν θα ήταν δυνατόν και ούτε θα τολμούσαν πολιτικοί κάθε διαμετρήματος και συνομοταξίας να προσυπογράψουν με τα ονόματα τους αντισυνταγματικούς νόμους, παρά φύση διαδικασίες, αντι-Εθνικές αποφάσεις / πολιτικές, αντιπαιδαγωγικά προγράμματα, αντι-εργατικά και αντιεπαγγελματικά σχήματα και φυσικά δεν θα μπορούσαν να επανδρώσουν τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα είτε με φοβισμένους ανθρώπους που δεν τολμούν ‘να ταράξουν τα νερά’ είτε με νοσηρά στοιχεία που έχουν επιλέξει να εξαγοράσουν την ύπαρξη τους με αντάλλαγμα την ψευδαίσθηση εξουσίας επί των συνανθρώπων τους ενώ συμβάλλουν στην προσωπική τους οικονομική και κοινωνική καταστροφή σε βραχύ, μακρύ ή απρόβλεπτο χρονικό διάστημα ( αφού έχουν αποφασίσει να μη ελέγχουν την μοίρα τους οι ίδιοι αλλά αυτοί στους οποίους πουλήθηκαν, ξεχνώντας ότι και το πιο ακριβό απόκτημα / εργαλείο όταν το βαρεθούμε ή φθαρεί το πετάμε ).

Στο επόμενο editorial θα συνεχίσουμε κατονομάζοντας ποιος έσπασε την σπονδυλική στήλη της Ελλάδας, δείχνοντας πώς μπορείτε να εντοπίσετε ποιοι έσπασαν την σπονδυλική στήλη του δικού σας Κράτους και τελικά δείχνοντας ποιος και με ποιο τρόπο μπορεί να την ξαναφτιάξει εύκολα και γρήγορα.