Η ‘ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ’ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ [συνέχεια]

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΙΜΟΛΥΝΣΗΣ

Β. περίπτωση επιμολύνσεως της Ελληνικής Κοινωνίας μέσω της οικογένειας Καραμανλή :

Ένα άλλο παράσιτο που συνέτεινε και προώθησε την επιμόλυνση της Ελληνικής Κοινωνίας από το 1935 και μετά είναι ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής ο οποίος, όντας γιός δασκάλου σε ένα χωριό στην Βόρεια Ελλάδα, αναδείχθηκε σε μεγάλο παράγοντα της πολιτικής σκηνής και πάλι ακολουθώντας τις τακτικές των παθογενών παρασίτων της Κοινωνικής Ασθένειας.

Συγκεκριμένα : εισήλθε δολίως και κατέλαβε την πρωθυπουργική θέση χωρίς εκλογές μέσω έκνομης βασιλικής παραγγελίας και όχι μέσω λαϊκής παραγγελίας όπως όφειλε σύμφωνα με το σύνταγμα και έκτοτε επέβαλλε την δικτατορική του εξουσία νοθεύοντας και διαστρέφοντας την εντολή και επιλογή του Λαού αλλάζοντας αυθαιρέτως τον εκλογικό νόμο ( βλ. «τριφασικό εκλογικό σύστημα», εκλογές 1956 ) όπου πολλαπλασίασε το βάρος του εκλογικού αποτελέσματος στις περιφέρειες όπου ήταν σίγουρο ότι το ιδρυθέν από αυτόν κόμμα Ε.Ρ.Ε. θα ήταν πρώτο ενώ επέβαλε απλή αναλογική και άρα πολύ λιγότερο βάρος στις υπόλοιπες περιφέρειες όπου ήταν σίγουρο ότι πρώτο θα ήταν άλλο κόμμα. Με αυτό τον τρόπο, κρυβόμενος πίσω από δημοκρατικές διαδικασίες όπως οι εκλογές, διέστρεψε την λαϊκή εντολή η οποία δεν τον ήθελε ως αρχηγό ( το κόμμα του είχε έρθει 2ο σε απόλυτους αριθμούς ψήφων ), και ισχυρίσθηκε θρασύτατα ότι ο λαός ήταν αυτός που τον έβγαλε ενώ ο λαός δεν τον ήθελε.

Στο 2ο στάδιο της επιμόλυνσης από τη δική του παρασιτική δράση, απροκάλυπτα και χωρίς την υποκρισία του 1ου σταδίου επέβαλε τον εαυτό του πραξικοπηματικά ( διότι με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα μπορούσε να βγεί εκλογικά και δημοκρατικά ) με τις εκλογές «βίας και νοθείας» του 1958 και 1961 κατά την διάρκεια των οποίων λεγόταν ανοιχτά από τους Έλληνες Πολίτες ότι « ψήφισαν ακόμα και τα δέντρα και οι πεθαμένοι» και επιπλέον το παράσιτο αυτό συνόδεψε τους Έλληνες Πολίτες στην κάλπη με στρατό.

Σε συνεργασία με το αντίπαλο παράσιτο που αναλύσαμε εχθές Γεώργιο Παπανδρέου ( πρεσβύτερο ) ο Κ. Καραμανλής άνοιξε την πύλη για την κατάληψη και αιματοκύλισμα της Κύπρου από την Τουρκία ( που ακολούθησε το 1974 ) με την συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου το 1959.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της παρασιτικής του δράσης, ακριβώς όπως τα παράσιτα της συνομοταξίας του που ευθύνονται για την Κοινωνική Ασθένεια, έσπερνε τον φόβο και την τρομοκρατία στους Έλληνες Πολίτες διασπώντας τους, ισχυριζόμενος ότι καταστροφικές επιρροές για τις οποίες ο ίδιος ευθυνόταν ήταν άλλες υγιείς κοινωνικές ομάδες οι οποίες επιζητούσαν την επικράτηση της Ειρήνης, της Ελευθερίας και της Ισότητας σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας. Με την υποστήριξη του Παλατιού εξαπέλυσε ομάδες στρατού, αστυνομίας και χωροφυλακής με λευκή επιταγή να εξορίζουν, αιχμαλωτίζουν, βασανίζουν, βιάσουν, εξευτελίζουν, εκτελούν / δολοφονούν όποιον Έλληνα Πολίτη ήθελαν και που έφερνε αντίρρηση στην εξουσία του παρασίτου αυτού και των υπολοίπων που υπηρετούσε.
Υπό την αιγίδα και προστασία του ίδιου και της τύπου αντιπολίτευσης του Παπανδρέου δολοφονήθηκε απροκάλυπτα και θρασύτατα με χαρακτήρα δημόσιας εκτέλεσης ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ειρηνιστής με τεράστια απήχηση στον λαό και πιθανότατα αυτός ο οποίος θα κέρδιζε τις επερχόμενες εκλογές με συντριπτική πλειοψηφία από τον πραγματικό Λαό αφήνοντας τα κόμματα των δύο παρασίτων στο περιθώριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα από τα σχέδια του Λαμπράκη ήταν αφοπλισμός και παύση του παρακράτους που λυμαινόταν την Ελλάδα και το οποίο παρακράτος ήταν η μόνη δύναμη στην οποία μπορούσαν να ελπίζουν για υπερίσχυση και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου.

Μετά την δολοφονία του Λαμπράκη που ήταν ο πραγματικός επίλεκτος του Λαού, περνάμε στο 3ο στάδιο της επιμόλυνσης όπου τα παράσιτα προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την εξουθένωση και το πένθος του Λαού ταυτόχρονα καπηλευόμενοι τις ιδέες και τα οράματα του θύματος τους.

Για να αποφύγει το πολιτικό κόστος και το μένος του λαού για την δολοφονία που υποστήριξε και που αποδεδειγμένα οργανώθηκε και καλύφθηκε και εξακολουθεί να καλύπτεται από κυβερνητικά στελέχη, προσποιήθηκε ότι είχε αντιπαράθεση με το παλάτι και ιδιαίτερα με την βασίλισσα Φρειδερίκη ( με την εύνοια και την υποστήριξη της οποίας επεβλήθη στην πολιτική σκηνή και που μέχρι εκείνη την στιγμή προάσπιζε ) και αυτοεξορίστηκε χωρίς κανείς να του το επιβάλει για 4 μήνες στο εξωτερικό ( δηλαδή, χρονικό διάστημα που ισούται με διακοπές ) αφήνοντας το παρακράτος στο οποίο στηριζόταν να αντιμετωπίσει και να πατάξει τους Έλληνες Πολίτες που ήταν ανάστατοι και έξαλλοι, λόγω της απεχθούς δολοφονίας του Λαμπράκη. Έτσι προσπάθησε να προσποιηθεί το θύμα ( τον κατατρεγμένο αντιστασιακό ενάντια στο Παλάτι ), δηλαδή συνηθισμένη πολιτική ελιγμού και διαστρέβλωσης που χρησιμοποιούν τα παράσιτα που προκαλούν την Κοινωνική Ασθένεια. Χρησιμοποιείται αυτός ο ελιγμός για τα Ελληνικά δρώμενα επειδή οι Έλληνες ανέκαθεν και σχεδόν αντανακλαστικά συντάσσονται και υποστηρίζουν όποιον είναι ενάντια στην βασιλεία και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Αποπειράθηκε να καρπωθεί τον ελιγμό αυτό 4 μήνες μετά την ‘αυτοεξορία’ του τον Νοέμβριο του 1963 στις εκλογές αλλά υποτίμησε, όπως συμβαίνει σε όλους τις συνομοταξίας του, την αντίληψη του Ελληνικού Λαού και την ικανότητα του να διακρίνει τους προδότες και να μην τους ξεχνάει εύκολα ( παρά μόνο όταν νέες γενεές δεν διδάσκονται την Ιστορία τους ) και συνεπώς έχασε τις εκλογές παταγωδώς.

Κατόπιν επέστρεψε οικειοθελώς και πάλι στο εξωτερικό και το ονόμασε και πάλι ‘ αυτοεξορία’ ( δηλαδή, πέρασε 11 χρόνια στο Παρίσι σε επαύλεις και ανάκτορα παρέα με τους Γάλλους αρχηγούς του Κράτους και το γενικό διεθνές jet set ) για να επιστρέψει εξ απήνης μετά την πτώση της χούντας και κατόπιν προσκλήσεως του από την απερχόμενη χούντα η οποία τον θεώρησε ως την «καλύτερη διαθέσιμη λύση» για την συνέχιση του έργου της σε έναν λαό που δεν την ανεχόταν.

Για να παραμείνει στην εξουσία, αφού προστάτεψε τα μέλη της χούντας από την οργή του Λαού ο οποίος ήθελε και επέβαλε την εσχάτη των ποινών την οποία και ο Καραμανλής ανέτρεψε άμεσα αυτοβούλως χωρίς καν αίτηση χάριτος ή επιείκειας από τους καταδικασμένους χουντικούς , συνέχισε την λογοκρισία και την χρήση της αστυνομίας για εκφοβισμό, δείχνοντας για ακόμη μία φορά την φασιστική του πολιτική. Για να παραμείνει στην εξουσία κατά την διάρκεια του 1977 όπου διενεργήθηκαν εκλογές εξεβίασε τον Ελληνικό Λαό, 3 χρόνια μετά την χούντα, λέγοντας τους απροκάλυπτα ( αφού βρισκόμαστε στο 3ο στάδιο της επιμόλυνσης όπου το παράσιτο δεν προσπαθεί πλέον να υποκριθεί αλλά να εκμαιεύσει υποταγή μέσω βίας και εκφοβισμού ) ότι στην Ελλάδα θα υπήρχαν « ή εγώ ή τα τάνκς». Δηλαδή είπε στους Έλληνες ότι ή θα είχαν την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας με έναν δικτατορίσκο στην θέση του πρωθυπουργού ή θα είχαν πραγματικό στρατιωτικό νόμο και δικτατορία χωρίς προπέτασμα. Επειδή στο 3ο στάδιο υπάρχει τεράστια εξάντληση και εξουθένωση του Λαού και επειδή οι εκλογές πάντα δίνουν ελπίδα ανατροπής ενός καθεστώτος, οι Έλληνες Πολίτες διάλεξαν να μην έρθουν για άλλη μία φορά τα ανεξέλεγκτα τάνκς μέσα στην Αθήνα. Δυστυχώς αυτό το οποίο δεν ήταν ορατό στους Έλληνες Πολίτες ( και πώς θα μπορούσε όταν η επιμόλυνση ήταν τόσο εκτεταμένη με τον παρασιτικό παράγοντα να έχει παρεισφρήσει σε όλες τις κοινωνικές τάξεις ) ήταν ότι η αντιπολίτευση και όλες οι άλλες εναλλακτικές επιλογές σε μία εκλογική αναμέτρηση μετά το 1974 ήταν εξ ίσου παρασιτικές και δικτατορικές και συνεργαζόμενες με αυτή του Κ. Καραμανλή.

Όταν με όλες τις φασιστικές και τρομοκρατικές του τακτικές κατέστη εμφανές ότι παρ’ όλα αυτά ο Λαός θα τον αποτίναζε και θα τον περιθωριοποιούσε δια παντός, άλλαξε το σύνταγμα ώστε να μπορεί να αυτό-εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με υπερεξουσίες όχι από τον λαό αλλά από την Βουλή που ήλεγχε αυτός και αυτοί που αυτός υπηρετούσε. Με τον τρόπο αυτό όπως και άρχισε την πολιτική του καριέρα το παράσιτο αυτό την ολοκλήρωσε με το να παρακάμψει και να εναντιωθεί στην λαϊκή βούληση κρατώντας φασιστικά και δικτατορικά εξουσίες στα χέρια του που κανείς δεν του είχε δώσει.

Όσον αφορά την διαχείριση του της ελληνικής οικονομίας και την ανάπτυξη του κράτους για μια ακόμη φορά εφήρμοσε παρασιτική πολιτική και προπαγάνδα και διαστρέβλωσε το γεγονός ότι άνοιξε την ψαλίδα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις (καθώς διέλυσε πολλά παραγωγικά μέρη του Λαού μέσω της εκτεταμένης δίωξης και εξορίας Πολιτών ταυτόχρονα με την τεράστια οικονομική μετανάστευση των Πολιτών σε άλλες χώρες για να αποφύγουν την στυγνή ανεργία, πείνα και φτώχεια) : πηγές αναφέρουν πολύ ισχυρή άνοδο της οικονομίας επικαλούμενοι αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ και την μείωση της ανεργίας. Όμως δεν αναφέρεται ότι το ΑΕΠ δεν ήταν ισομερώς επιμερισμένο κατά κεφαλήν στην πράξη αλλά στην πραγματικότητα συγκεντρωμένο στα χέρια λίγων ενώ οι πολλοί ήταν κάτω από το όριο της φτώχειας. Επίσης οι χιλιάδες που εξορίστηκαν για πολιτικά φρονήματα και συνεπώς δεν είχαν εισόδημα για τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους δεν αναφέρονται ως άνεργοι ούτε λαβαίνονται υπ’ όψη οι αντίστοιχες εκατοντάδες χιλιάδες που μετανάστευσαν για να αποφύγουν την ανεργία που τους μάστιζε και άρα δεν καταμετρήθηκαν από τις διάφορες ανακοινωμένες έρευνες.

Επίσης το παράσιτο αυτό συνέβαλε στην υπερχρέωση της Ελλάδος εντάσσοντας την αυθαίρετα στην ΕΟΚ, κάνοντας την υπόλογη στις προϋποθέσεις και υποδείξεις της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή υποδουλώνοντας την Ελλάδα στο διεθνές μεγάλο κεφάλαιο αναγκάζοντας την να χάσει την οικονομική της ανεξαρτησία και ανάπτυξη και κάνοντας την να γίνει σιωπηρά οικονομική επαρχία αντί για ανεξάρτητο Κράτος με ανεξάρτητη οικονομία. Για τον λόγο αυτό βραβεύτηκε το 1978 με το βραβείο Καρλομάγνου και καταξίωσε την δυναστεία του ως άξιους υπηρέτες του απανταχού μεγάλου κεφαλαίου.

Ένας από τους συνονόματους ανιψιούς του , ο οποίος ανατράφηκε ειδικά για να αναλάβει την αντίστοιχη δράση που σημείωσε ο θείος του, νέμεται παρασιτικά την θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδος αφού επεβλήθη στον Λαό μέσω οικονομικού εκβιασμού και αφού τα 6 χτυπήματα στην σπονδυλική στήλη της Κοινωνίας της Ελλάδος την είχαν επιτυχώς σπάσει και ο Λαός ήταν απελπισμένος, κουρασμένος και θυμωμένος άδικα με τον σοσιαλισμό που είχε καπηλευθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου και είχε κατάφωρα παραβιάσει το πραξικοπηματικά επιβαλλόμενο παράσιτο Κ. Σημίτης μετά την πολύμηνη ασθένεια του Α. Παπανδρέου.

Ο Κ. Α. Καραμανλής, ακριβώς όπως και ο θείος του υποσχέθηκε και υπόσχεται οικονομική ανάκαμψη από την παραπαίουσα κατάσταση στην οποία τα προηγούμενα παράσιτα την είχαν καταντήσει και αντί για αυτό, ακριβώς όπως και ο θείος του, ανακατένειμε τον πλούτο δίνοντας όσο περισσότερα μπορούσε στις λίγες οικογένειες που υπηρετεί ( με την συνεχή, σχεδόν κατατονική κατασκευή έργων, επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων και θεαμάτων μέσω των οποίων οι μεγάλοι κεφαλαιούχοι μπορούν να αποστραγγίσουν οικονομικά το Κράτος και τους Έλληνες Πολίτες ), παραδίδοντας στα χέρια των ίδιων αυτών συγκεκριμένων οικογενειών κλειδιά ελέγχου του Κράτους ( όπως ιδιωτικοποιήσεις / μετοχοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων ηλεκτροδότησης, τηλεπικοινωνιών, ύδρευσης, μεταφορών, ασφαλιστικών ταμείων, δημοσίου πλούτου / εδαφών, και άλλες κατάφωρες αντισυνταγματικές και άκρως προδοτικές προς τον όρκο του και τους Έλληνες Πολίτες πράξεις ).

Για την εξυπηρέτηση αλλοτρίων συμφερόντων έκαψε τις γεωργικές / δασικές περιοχές της Ελλάδος ( σαμποτάροντας τις απόπειρες κατάσβεσης και επιμελώς αγνοώντας τις διαδικασίες αποκατάστασης έτσι ώστε να αποκαταστήσει τις ζημίες και την οικονομική / πρωτογενή παραγωγική δύναμη του Κράτους ). Επίσης, υποβοηθάει το πρώτο στάδιο επιμόλυνσης άλλων παρασίτων από τον επιχειρηματικό / εφοπλιστικό / βιομηχανικό / εμπορικό τομέα οι οποίοι παρουσιάζονται ως ευεργέτες στις κατεστραμμένες περιοχές χρησιμοποιώντας χρήματα του Κράτους ώστε να φανούν ότι κάνουν αυτοί τις επιδιορθώσεις και αρωγές που κανονικά το Κράτος θα έπρεπε να εκτελεί. Όπως και ο θείος του και η κυβέρνηση του μετά την δολοφονία του Λαμπράκη έτσι και αυτός και η δική του κυβέρνηση εξαφανίστηκε από το προσκήνιο μετά τις μεγάλες πυρκαγιές για να αποφύγει την λαϊκή μήνη.

Όπως και ο θείος του, νόθευσε τις εκλογές εισάγοντας στους εκλογικούς καταλόγους για πρώτη φορά άτομα τα οποία δεν έχουν επαφή και δεν γνωρίζουν ή έχουν βιώσει την Ελληνική καθημερινότητα της κυβερνήσεως του για να καμουφλάρει την αποχή από τις εκλογές και το δυσμενές για αυτόν εκλογικό αποτέλεσμα ( τέτοια άτομα είναι οι 2.000.000 ελληνοποιημένοι μετανάστες και Έλληνες ή Ελληνικής καταγωγής άτομα που ψηφίζουν δι’ αλληλογραφίας από το εξωτερικό και δεν μπορούν να γνωρίζουν ούτε την Ελληνική πραγματικότητα ούτε και μπορούν ουσιαστικά και αποτελεσματικά να ελέγξουν το αποτέλεσμα της καταμέτρησης ).

Όπως και ο θείος του προετοιμάζει την καπήλευση της επιτακτικής βούλησης των Πολιτών να απαιτήσουν αποκατάσταση του πολιτεύματος της Συνταγματικής Δημοκρατίας μεσω της επικοινωνιακής προώθησης που κάνει διαφόρων μεγαλοκεφαλαιούχων και των φερόμενων ως φιλανθρώπων συζύγων τους ώστε να φανούν ως ευεργέτες του Λαού ενάντια στο Κράτος ενώ στην πραγματικότητα υποστηρίζονται και υποστηρίζουν το Κράτος αυτό της βίας και νοθείας που τους τρέφει.

Ο άνθρωπος αυτός θα παρουσιαστεί σήμερα στην ΔΕΘ και ενώ ο κόσμος και ο Λαός τον οποίο έχει ορκιστεί να υπηρετεί θα διαμαρτύρεται και θα απαιτεί την επιστροφή των κλοπιμαίων της κυβέρνησης του Κ. Α. Καραμανλή πίσω στον Λαό σε επίπεδο Εθνικό, Κοινωνικό και προσωπικό, αυτός απροκάλυπτα εφ’ όσον η επιμόλυνση που έχει προκαλέσει ως παράσιτο είναι στο στάδιο 3, θα σταθεί όρθιος μπροστά στους εργοδότες του εντός της ΔΕΘ ( δηλαδή τους μεγάλους κεφαλαιούχους και μετόχους ) για να απολογηθεί και να τους υποσχεθεί παραπάνω έργα ( δηλαδή δικαιολογίες για κατάχρηση δημοσίου χρήματος ), περισσότερη αποστράγγιση του λαού ο οποίος διαμαρτύρεται απ’ έξω και να αποδείξει επίσημα τη δράση του αυτή με την ίδρυση του Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης / Φτώχειας για αυτούς από τους οποίους αφαίρεσε εγκληματικά και προδοτικά την δυνατότητα να είναι μεσαία τάξη όπως και ήταν πρίν την ανάληψη του « σεμνού και ταπεινού» του έργου.

Στο επόμενο άρθρο θα ολοκληρώσουμε την περιήγηση μας στα παραδείγματα αντιπροσωπευτικών παρασίτων στην Ελλάδα ώστε να μπορέσουμε να δούμε τον διεθνή χώρο.