Saturday, March 27, 2010

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ ΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

Με το παρόν άρθρο θα τεκμηριώσω Συνταγματικά τα 10 Βήματα που είχα προτείνει ως εναλλακτικό σχέδιο, εφ’ όσον η Συνταγματικότητα τους δεν είναι εμφανής άμεσα. Είναι απορίας άξιον όμως πώς δεν τίθεται θέμα Συνταγματικότητας σε ό,τι εφαρμόζει η κυβέρνηση ( π.χ. των προστατευτισμό της ως προς τις τράπεζες ) ενώ όλοι ομολογούν ότι καταστρατηγεί καίρια σημεία των κεκτημένων του Λαού και υπονομεύει ή καταστρατηγεί πλήρως Δικαιώματα και εξασφαλίσεις / δικλείδες ασφαλείας που εμπεριέχονται στο Σύνταγμα.
Για να μπορέσουμε να δούμε την τεκμηρίωση και στην ουσία να έχουμε και κάποια ελπίδα επιβίωσης ως ανεξάρτητος και ελεύθερος Λαός, είναι απαραίτητο να αρχίσουμε να υιοθετούμε έναν πιο υγιή και ισορροπημένο τρόπο σκέψης ( δηλαδή, την ίδια αμφισβήτηση και έλεγχο που επιβάλλουμε ο ένας στον άλλον να την επιβάλλουμε και στους αξιωματούχους και τους κρατούντες, ελέω Λαού, συγκεκριμένες εξουσίες ).

Είναι απαραίτητη προϋπόθεση, δηλαδή, να αλλάξουμε την φιλοσοφία του ραγιά που υποτάσσεται στους εκάστοτε άρχοντες ( κάτι το οποίο μας έχει καλλιεργηθεί με έμμεσο και χειραγωγικό τρόπο μέσω της παιδείας και των ΜΜΕ ) και να καταλάβουμε ότι έχουμε ένα Σύνταγμα ( έστω και με την τωρινή του μορφή ) που απευθύνεται σε Ελεύθερους Πολίτες που εκλέγουν ( δηλαδή διορίζουν πλειοψηφικά ) και ξέρουν να ελέγχουν τους διαχειριστές – αντιπροσώπους που επανδρώνουν το κράτος και τους οργανισμούς τους, όπως και ξέρουν να τους πειθαρχούν και να τους τιμωρούν.

Οι νόμιμοι και Συνταγματικοί μηχανισμοί υπάρχουν, απλώς εμείς έχουμε επιτρέψει να πέσουν σε αχρηστία ή να εκφυλιστούν ( όχι σε νομικό επίπεδο αλλά ) στην πρακτική / πεπατημένη από τους κάθε κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές, δικαστικούς, πολιτικούς, κλπ.


Για να γίνει αυτού του είδους η αλλαγή πνευματικού προσανατολισμού, κατ’ αρχάς, θα πρέπει να έχουμε συνεχώς και πάντα υπόψη μας και να εφαρμόζουμε καθημερινά τα εξής δύο άρθρα του Συντάγματος : το άρθρο 4 ( παρ. 1, 2, 5, 7 ) το οποίο σημαίνει ότι εφ’ όσον έχουμε Πολιτικά Δικαιώματα και δεν είμαστε υπό κηδεμονία τρίτου ατόμου ή της δικαιοσύνης, η δική μας γνώμη και ερμηνεία του Συντάγματος είναι τουλάχιστον ισότιμη με του κάθε αιρετού αξιωματούχου και / ή άλλων συμπολιτών ( π.χ. δημοσιογράφων, συνταγματολόγων, κλπ ) και συνεπώς όταν υπάρχει αμφισβήτηση για το τι σημαίνει ένα Συνταγματικό άρθρο δεν μπορεί να αποφαίνεται ένα άτομο ή μία μειοψηφία αλλά αποφασίζει το σύνολο των Πολιτών μέσω δημοψηφίσματος ώστε η πλειοψηφική γνώμη να είναι αυτή που επικρατεί όπως επιτάσσει η Δημοκρατία, ιδιαίτερα όταν το διακύβευμα είναι στο επίπεδο του μέλλοντος του Λαού ή του Έθνους και της συναφούς κυριαρχίας αυτού . Η ευθύνη και απόδοση αυτής, καθώς και η ανάληψη της θα πρέπει να γίνεται με την ίδια Αναλογικότητα και Ισότητα για όλους ( δηλαδή, ανάλογα με το βάρος της ευθύνης και το βάρος της ανάληψης αυτής ).

Επίσης, έχουμε υπόψη μας το άρθρο 120 ( και ιδιαίτερα οι παρ. 2, 3, 4 ) του Συντάγματος που θέτει την ευθύνη της στηρίξεως του στους ίδιους τους Πολίτες οι οποίοι οφείλουν να γρηγορούν και να το προασπίζουν όταν αυτό απειλείται, ως Θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων . Ιδίως σε συνδυασμό με το άρθρο 1, συνοψίζεται όλη η τοποθέτηση που θα πρέπει να έχουμε ως Πολίτες αυτής της Χώρας.

Τα δέκα βήματα, που είχα παρουσιάσει ως αρχικό εναλλακτικό σχέδιο για την κρίση, στηρίζονται στις βασικές αρχές του Συντάγματος.

Το Σύνταγμα εξασφαλίζει στους Πολίτες της Ελλάδος συγκεκριμένα Δικαιώματα και απαιτεί συγκεκριμένες υποχρεώσεις οι οποίες δεν μπορούν παρά να είναι εντός του πλαισίου Ισότητας και Αναλογικότητας και Ελευθερίας που το ίδιο το Σύνταγμα έχει θέσει.

Συγκεκριμένα, και εν συντομία λόγω έκτασης, τα άρθρα τα οποία έχω χρησιμοποιήσει σαν νομική υποστήριξη στα βήματα είναι τα πλέον απλά αλλά και σημαντικά. Το Σύνταγμα ορίζει ότι όλοι οι Έλληνες είναι Ίσοι ενώπιον του Νόμου ( άρθρο 4, παρ. 1 και 2 ) και κανένα υποσύνολο των δεν μπορεί να έχει ιδιαίτερη μεταχείριση ( άρθρο 4, παρ. 7 ). Για λόγους συντομίας αναφέρω τα άρθρα τα πλέον ζωτικά αλλά αν κάνουμε μία ανάγνωση του Συντάγματος με την τοποθέτηση που ήδη είπα, θα δούμε πλήθος άλλων άρθρων που υποστηρίζουν και τα Βήματα αλλά και κάθε άλλη τέτοιου είδους πρωτοβουλία ( π.χ. άρθρο 5 και 5Α, άρθρο 7 παρ. 2 και 3, κλπ ). Αυτό που δεν υποστηρίζεται πουθενά είναι η παντοδυναμία οποιουδήποτε ατόμου ή υποσυνόλου ενάντια στον Λαό και στο κράτος. Υπάρχουν όρια ακόμα και στις ευνοϊκές μεταχειρίσεις.

Αυτό σημαίνει ότι, πέρα από κάθε ποινικό θέμα από το οποίο ( καταχρηστικώς ) προστατεύονται οι βουλευτές, και αυτοί είναι κατά το Σύνταγμα ίσοι με τους υπόλοιπους Πολίτες ενώπιον του Νόμου, το οποίο σημαίνει ότι το 1ο Βήμα , που απαιτεί την ορθή εφαρμογή του ‘πόθεν έσχες’ καλύπτεται πλήρως : Όσον αφορά την φορολόγηση τους, η αρχή της Ισότητας και Αναλογικότητας θα τους υποχρεώσει να υποβληθούν τουλάχιστον στο ίδιο ποσοστό φορολόγησης της κλίμακας τους ( δηλαδή, μεγάλων εισοδημάτων ) και της τεράστιας ακίνητης περιουσίας ( που έχουν πολλοί από αυτούς ) που έχουν θεσπίσει και για τους υπόλοιπους Πολίτες.

Στο θέμα της εκκλησίας, το Σύνταγμα σαφώς ορίζει ότι Κεφαλή της αναγνωρίζεται ο Ιησούς Χριστός και θέτει το κείμενο της Αγίας Γραφής ως τηρούμενο αναλλοίωτο, γεγονός που σημαίνει ότι η εκκλησία αυτοδεσμεύεται από τις Δέκα Εντολές και την διδαχή του Χριστού όσον αφορά τουλάχιστον την κοσμική της δράση : θα πρέπει να μην απαιτεί ευνοϊκή μεταχείριση σε σχέση με το ποίμνιο της, θα πρέπει να είναι εκεί για να ελαφρύνει και όχι να επιβαρύνει την κοινωνία στην οποία υπάρχει και όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη θα πρέπει να είναι η πρώτη που να απλώνει δίχτυα προστασίας αντί να υπονομεύει το κράτος και τους Πολίτες σαν άλλου είδους πολυεθνική / Μ.Κ.Ο. .

Οι ίδιοι οι Απόστολοι έχουν δείξει τι σημαίνει να υπηρετείς την Εκκλησία του Χριστού και αυτό σημαίνει ότι το 2ο Βήμα επίσης καλύπτεται από το ίδιο το Σύνταγμα ( άρθρο 3 παρ. 1 και 3 ).

Εφ’ όσον και στην εκκλησία πρέπει να εφαρμοσθεί ο ίδιος νόμος που εφαρμόζεται στους Πολίτες, και εφ’ όσον η εκκλησία δεσμεύεται από την Γραφή να είναι διάκονος και όχι αφέντης του ποιμνίου, η αλλαγή του καθεστώτος των περιουσιακών της στοιχείων δεν αντιβαίνουν στην Συνταγματική επιταγή. Το γεγονός ότι τουλάχιστον σε πρώτη φάση δεν πρόκειται να προσβληθεί το καθεστώς των ατόμων – κληρικών και βεβαίως δεν πρόκειται να αλλάξει ο τρόπος λατρείας για το ποίμνιο είναι ακόμα μία επιβεβαίωση ότι όσον αφορά τα άτομα – Πολίτες / κληρικούς, το Σύνταγμα εξασφαλίζει την προστασία τους ( και την ατομική τους περιουσία ) όπως και όλων των άλλων.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσω ότι η εκκλησία της Ελλάδος αντιπροσωπεύει όλους τους Ορθόδοξους Έλληνες και άρα η περιουσία της δεν μπορεί να είναι ιδιόκτητη ούτε να είναι στο απυρόβλητο με την δικαιολογία αγαθοεργιών που κατά βούληση και αδιαφανώς κάνει. Η εκκλησία είναι διαχειριστής της περιουσίας των Ορθοδόξων Ελλήνων ( και για αυτό έχει νομή και κατοχή ) αλλά δεν είναι ιδιοκτήτης ή κύριος αυτής. Δεν μπορεί παρά να δίνει λόγο στους πιστούς με τον ίδιο τρόπο που οφείλει και το κράτος να δίνει λόγο στους Πολίτες. Αυτό είναι κάτι το οποίο υποστηρίζεται από τις Γραφές ( που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα ) και μπορούμε να αναλύσουμε σε άλλο άρθρο. Υπενθυμίζουμε ότι η πρώτη Εκκλησία υπό των Αποστόλων όπως περιγράφεται στις Πράξεις είχε κοινοκτημοσύνη και στόχος της ήταν η προστασία κάθε πιστού από όποια κοινωνική δυσκολία αντιμετώπιζε χωρίς διακρίσεις και χωρίς στεγανά / αδιαφάνεια / ανισότητα ανάμεσα στους πιστούς και στους Αποστόλους.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα Βήματα, από τους δημοσίους υπαλλήλους έως τις τράπεζες και τις Μ.Κ.Ο. παντός είδους ή τους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες / μεγαλοκεφαλαιούχους, το Σύνταγμα καλύπτει κάθε τέτοια δράση τόσο με τα άρθρα επί της Ισότητας και της Αναλογικότητας όσο και με τις διατάξεις περί της χρησιμότητας των θέσεων που επανδρώνει ο κάθε δημόσιος υπάλληλος ( αν καταργείται η θέση δεν υφίσταται θέμα μονιμότητας, αλλά επίσης ο υπαλληλικός κώδικας και ο όρκος τους προϋποθέτει ότι κακή συμπεριφορά, κατάχρηση εξουσίας, παράνομος πλουτισμός, απιστία / επιορκία συνιστούν λόγους απολύσεως, πέραν των πειθαρχικών και ποινικών συνεπειών ).

Πλήθος ατόμων που κατέφαγαν την δημόσια περιουσία και πλούτο υπάγονται σε αυτό το καθεστώς και δεν προστατεύονται από την βουλευτική ασυλία. Ο λόγος όχι μόνο για τον κάθε επίορκο εφοριακό ή υπάλληλο πολεοδομίας ή αστυνομικό, κλπ αλλά για τους αντίστοιχους διοικητές, γενικούς γραμματείς και άλλους αξιωματούχους Δ.Σ. ή άλλων διοικητικών οργάνων που ευθύνονται άμεσα για μαύρο χρήμα, υπεξαιρέσεις, έκπτωση των ΔΕΚΟ, της περιουσίας των Ταμείων, της κάθε κακοδιαχείρισης / πτώχευσης των δημοσίων επιχειρήσεων τύπου Ολυμπιακής, κ.ο.κ..

Αυτά, σε γενικές γραμμές ( πολύ γενικές ) για την Συνταγματικότητα των 10 Βημάτων.

Αντίστοιχα βέβαια μπορούμε ( και υποχρεούμαστε ) να αναλύσουμε την αντισυνταγματικότητα των κυβερνητικών μέτρων και πώς καταλύουν το Σύνταγμα μας και καταπατούν Ανθρώπινα Δικαιώματα χωρίς κανένα απολύτως όφελος για τον Λαό ή το Έθνος και την Χώρα. Κάτι βέβαια το οποίο μας επιτάσσει το Σύνταγμα να το αντιμετωπίσουμε και να το σταματήσουμε και όχι να το ανεχθούμε.

Για να μπορέσουμε λοιπόν να το κάνουμε αυτό θα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε πως το ότι ως Πολίτες εξαπατηθήκαμε στο να ψηφίσουμε το Α ή το Β κόμμα δεν μας κάνει συνυπεύθυνους στην απάτη εις βάρος μας, αλλά θύματα. Για αυτό και θα πρέπει να διαχωρίσουμε την θέση μας εμπράκτως για να μη γίνουμε και συνυπεύθυνοι εντέλει.

Αυτό που μένει λοιπόν να αναλύσουμε είναι το ποιος θα εφαρμόσει τέτοιου είδους διορθωτικές πολιτικές ή εντέλει θα επιβάλλει το Σύνταγμα εντός Ελλάδος και πώς.
Πολλές φορές λέμε ότι ο Νόμος μπορεί να καλύπτει αλλά ο κάθε διαβρωμένος του συστήματος δεν πρόκειται ποτέ να τον εφαρμόσει. Αυτό θα το αναλύσω στο επόμενο άρθρο.

Thursday, March 18, 2010

ΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΕ ΔΕΚΑ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ

Στην δουλειά μου ( είμαι ειδική εκπαιδευτική ψυχολόγος ) έρχονται κατά κανόνα άνθρωποι ευφυείς με διάφορες αξιόλογες ιστορίες που υποδηλώνουν το εύρος των ικανοτήτων τους και το πόσο πολύ μπορούν να εξελιχθούν, αλλά όλοι ανεξαιρέτως αισθάνονται ότι βρίσκονται σε ένα αδιέξοδο αντιμέτωποι με ζοφερότατες καταστάσεις που τις αποδίδουν ( δικαίως ) στα λάθη του παρελθόντος και που συνεπώς αισθάνονται ότι πρέπει να υποστούν, παρ’ όλο που δεν φταίνε άμεσα για μία κατάσταση, την κατάσταση αυτή. Αυτό που εγώ τους δείχνω είναι ότι ούτε την κατάσταση είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται ούτε να αυτοτιμωρούνται και βεβαίως ότι έχουν πλήρως την ικανότητα με ένα σωστό σχέδιο βημάτων να βγούν από αυτό το ζοφερό αδιέξοδο που βρίσκονται και να πορευθούν με πλήρη έλεγχο και ελευθερία επιλογής στην κατεύθυνση που επιθυμούν πραγματικά, όχι σε αυτή που έχουν ωθηθεί για οποιονδήποτε λόγο.

Η ψυχολογία και η κοινωνιολογία λένε ότι όπως δρα και αντιδρά ένα άτομο, με τους ίδιους μέσους όρους ( συμπεριλαμβανομένης και της επίδρασης της χειραγώγησης ) δρα και ένα σύνολο ανθρώπων, ένας Λαός. Και ως Λαός τώρα βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση που όλοι μάς επαναλαμβάνουν ότι πρέπει να ανεχθούμε και να υποστούμε αφ’ ενός διότι φταίμε που φτάσαμε ως εδώ και αφ’ ετέρου διότι δεν υπάρχει άλλο σχέδιο, άλλη λύση, άλλη εναλλακτική για να φύγει το Ελληνικό Κράτος από την δυσχερέστατη κατάσταση που έχει περιέλθει.

Ως ειδικός λοιπόν που έχω εκπαιδευτεί για να λύνω αδιέξοδα, λέω επισήμως και είμαι έτοιμη να το υπερασπιστώ με τεκμηρίωση ότι βεβαίως και υπάρχει λύση άλλη και πραγματικό σχέδιο εξόδου από την κρίση πολύ πιο βραχύβιο και πολύ πιο αποτελεσματικό που θα οδηγήσει την Ελλάδα ως Κράτος στην οικονομική ευρωστία ( αν βεβαίως δεν ανοίξουμε την πολύ μεγάλη συζήτηση που τεκμηριώνει ότι το σχέδιο που εφαρμόζεται τώρα ουδόλως έχει ελπίδες αποτελεσματικότητας εκτός του να γεμίσει τις άπατες τσέπες των μεγαλοκεφαλαιούχων διεθνώς ). Λόγω έκτασης, το μόνο που θα παραθέσω εδώ είναι τα βήματα :

Βήμα 1ο : άμεση εκκαθάριση της τάξης των πολιτικών, ώστε με το πραγματικό πόθεν έσχες να επιστρέψουν κάθε τι που προσπόρισαν στο εαυτό τους εκμεταλλευόμενοι την θέση τους ( σε πρώτη φάση για όλους τους εν ενεργεία ).

Βήμα 2ο : άμεση δήμευση κάθε περιουσιακού στοιχείου της εκκλησίας, με τους Ναούς και κάθε μοναστήρι / οίκημα όπου διαμένουν κληρικοί ή το χρησιμοποιούν να είναι δημόσιο κτίριο με σχέση ενοικιαστή ως προς τους κληρικούς. Σε πρώτη φάση και για αποφυγή πρόκλησης απόγνωσης στις οικογένειες κληρικών θα διατηρηθεί ο βασικός μισθός δημοσίου υπαλλήλου χωρίς κανένα επίδομα ή άλλο βοήθημα με την προϋπόθεση ότι εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος θα έχουν βρεί άλλο πόρο / εισόδημα οπότε και θα διακόπτεται ο μισθός από το δημόσιο.

Βήμα 3ο : άμεση εξυπηρέτηση των πρώτων απαιτήσεων του δημοσιονομικού χρέους με τα χρήματα ( ΟΧΙ τα ακίνητα ) που αποκτήθηκαν από το δεύτερο βήμα. Από εκεί και πέρα απαιτούμε από τους ετέρους να παύσουν να μας ενοχλούν με οποιαδήποτε όχληση ή απαίτηση για τουλάχιστον το χρονικό διάστημα μέχρι τις επόμενες δόσεις.

Βήμα 4ο : απολογισμός της χρησιμότητας κάθε ενός δημοσίου υπαλλήλου ( σε αυτό συμπεριλαμβάνεται κάθε αξίωμα μέχρι και το αιρετό ) και υποχρέωση κάθε ενός να δικαιολογήσει τον μισθό του ενώπιον του Λαού δείχνοντας ότι προσπορίζει στο Κράτος τουλάχιστον το ίδιο ποσό το οποίο παίρνει ο ίδιος ως μισθό, χωρίς να καταπατάει Ανθρώπινα Δικαιώματα και Σύνταγμα. Κάθε ένας που δεν μπορεί να το αποδείξει αυτό απολύεται / παύεται. Επίσης κάνουμε απολογισμό των εσόδων από την εκμετάλλευση των ακινήτων που μέχρι τώρα ήταν στην εκκλησία και τους πολιτικούς ως κατ’ αρχάς ο πόρος που θα εξυπηρετεί το δημοσιονομικό και όχι η φορολόγηση του Λαού και εάν πρόκειται για υπεράκτιες περιουσίες / στην αλλοδαπή βλέπουμε πώς θα εκμεταλλευθούν ή πώς θα εκποιηθούν για να χρηματοδοτηθεί το Κράτος.

Βήμα 5ο : εξασφάλιση της μέσης διαβίωσης ( δηλαδή πάνω από το όριο της φτώχειας τουλάχιστον σε πρώτη φάση ) ώστε κάθε Έλληνας Πολίτης να έχει τα προς το ζην με αξιοπρέπεια ( στέγη, εργασία, εισόδημα βιώσιμο, ασφάλεια, ασφάλιση / σύνταξη ) με ένα κατώτατο πλαφόν των τουλάχιστον € 2.000 καθαρά και άρση της βαριάς φορολογίας κυρίως με κατάργηση των έμμεσων φόρων που είναι και αντισυνταγματικοί λόγω της έλλειψης αναλογικότητας. Η εργασία / δουλειά θα εξασφαλισθεί από τις θέσεις εργασίας που θα προκύψουν στο Κράτος λόγω του βήματος 1 και 2 και στους ιδιώτες διότι θα δοθεί δυνατότητα για την ατομική επιχείρηση.

Βήμα 6ο : εξασφάλιση κατώτατων τιμών για τροφή, ένδυση, κατοικία, ΔΕΚΟ και περίθαλψη με εφαρμογή πλαφόν ανώτατων τιμών και προστασία των αντίστοιχων επιχειρηματιών / παραγωγών από κερδοσκόπους ώστε να μην ζημιώνονται από αυτό. Ανασύνταξη για την επαναφορά της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής με υποχρέωση των αγροτών / κτηνοτρόφων / βιοτεχνών που το επιθυμούν να ασκούν το επάγγελμα τους αμιγώς χωρίς πλαφόν στο όριο παραγωγής και με προτεραιότητα στην εσωτερική κατανάλωση για αποφυγή πολλών εισαγωγών.

Βήμα 7ο : οι τράπεζες επί του Ελληνικού εδάφους φορολογούνται με την δυσμενέστερη φορολόγηση που υπάρχει για Πολίτες τουλάχιστον, εάν βεβαίως αποδείξουν ότι δεν έχουν καταπατήσει Ανθρώπινα Δικαιώματα, το Σύνταγμα και τους Νόμους. Σε περίπτωση που έχουν εγκληματήσει κατά του Λαού ή του Κράτους, όλα τα κέρδη των ετών που σημειώθηκε εγκληματική ενέργεια δημεύονται υπέρ του δημόσιου και επίσης υποχρεώνεται η τράπεζα από εκεί και πέρα να αποζημιώσει κάθε Πολίτη ή επιχείρηση εις βάρος του οποίου / οποίας αισχροκέρδησε από το αποθεματικό της. Εάν δεν έχει ρευστό, δημεύονται τα περιουσιακά της στοιχεία απανταχού της Υφηλίου και ζητούνται ευθύνες από τους υπεύθυνους / υπεύθυνα στελέχη της.

Βήμα 8ο : για συγκεκριμένη χρονική περίοδο κλείνει το Χ.Α. και απαγορεύεται η δράση στην Ελλάδα κάθε πολυεθνικής εταιρείας η οποία έχει εμπλακεί σε οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα στην Ελλάδα και ξεκινάει νομικός αγώνας εναντίον τους ( π.χ. Goldman Sachs, Siemens, κλπ ). Τα ιδρύματα παντός είδους ( τύπου ίδρυμα Παπανδρεου, Σημίτη, Καραμανλή, Μητσοτάκη, Γουλανδρή, κλπ ) άμεσα σταματούν να χρηματοδοτούνται από το Κράτος και καλούνται να συμπεριφερθούν ως επιχειρήσεις ( να δείξουν έργο και έσοδα από νόμιμες δραστηριότητες τους ) αφ’ ενός και αφ’ ετέρου να αποδείξουν το έργο που προσπόρισαν στο Κράτος με το οποίο ωφέλησαν τον Λαό και το οποίο δεν προβλέπεται ήδη ως παροχή από το Κράτος βάσει του Συντάγματος. Το αυτό γίνεται και για όλες τις ΜΚΟ ανεξαιρέτως.

Βήμα 9ο : επιχειρηματίες τύπου Λαναρά καλούνται στην Δικαιοσύνη και αφού αποζημιώσουν όλους όσους έβλαψαν οι επιχειρήσεις παραδίδονται στο Κράτος και οι ίδιοι οδηγούνται στην φυλακή. Αθλητικές επιχειρήσεις που επιχορηγούνται από το Κράτος και τις νέμονται ιδιώτες ( π.χ. ομάδες, σωματεία, κλπ ) είτε άρεται η χρηματοδότηση αναδρομικά και αποτελούν πλέον ιδιωτικές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις όσον αφορά το Κράτος είτε περιέρχονται στο Κράτος και συμβάλλονται σε αυτές οι οπαδοί που επιθυμούν να τις διατηρήσουν και να τις προωθήσουν.

Βήμα 10ο : για να προχωρήσουμε παρακάτω νομίμως χρειαζόμαστε τροποποίηση σε ορισμένα άρθρα του Σύνταγματος όπως περί ευθύνης υπουργών και τοιαύτες εγκληματικά προστατευτικές για τους συνήθεις κληρονομικά επαγγελματίες πολιτικούς. Εδώ λοιπόν πρέπει να αποφασίσουμε για την τροποποίηση του Πολιτεύματος μας ώστε να εξασφαλίζεται πλήρης έλεγχος και λογοδοσία στον Λαό ο οποίος θα αναδειχθεί σε πραγματικό κυρίαρχο όπως το Σύνταγμα στις βασικές του διατάξεις ορίζει. Από αυτήν την στιγμή και πέρα όλοι μπορούμε να δούμε ότι δεν θα μιλάμε με τις συνθήκες που μιλάμε τώρα.

Η βασική βεβαίως αντίρρηση ή αντίδραση στο σχέδιο που παρουσιάζω είναι « και ποιος θα τα κάνει / θα τα επιβάλλει όλα αυτά μέσα σε μια διεφθαρμένη διοίκηση και κυβέρνηση / σύστημα ;»

Η απάντηση είναι μία απλή και όχι τόσο δύσκολη εάν πραγματικά αποφασίσουμε ότι δεν θέλουμε μαζοχιστικά και διαστροφικά να τρέφουμε με τις σάρκες και το αίμα μας και το μέλλον των παιδιών μας και της χώρας μας όλους αυτούς που όλοι γνωρίζουμε ότι ευθύνονται ενεργά για την τωρινή κατάσταση : ο Λαός άνευ συνδικαλιστικού ή κομματικού ελέγχου θα το επιβάλλει αυτό εάν αποφασίσει να μπεί μέσα στην Βουλή και να πάρει αυτά που του κλέψανε.

Τα μέτρα αυτά είναι σκληρά αλλά για αυτούς που δημιούργησαν και καλλιεργούν ακόμα και τώρα το πρόβλημα, όχι για αυτούς που αποτελούν τον λόγο ύπαρξης ενός Κράτους και που δεν τους δόθηκε στην ουσία επιλογή και καλούνται τώρα να δημιουργήσουν την επιλογή τους μόνοι τους για να επιβιώσουν, και μάλιστα χωρίς να απειληθεί κεκτημένο του Λαού ή θυσίες των προγόνων μας.

Wednesday, January 6, 2010

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ : ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΕΧΕΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Είναι γεγονός ότι ανέκαθεν στην μοντέρνα ιστορία τα πάντα μεταφράζονται σε χρήμα και ποιος το ελέγχει. Κάθε άλλη αιτιολόγηση για διάφορες καμπάνιες, προπαγάνδες, πρακτικές και πάνω από όλα παντός είδους μέτρα είναι απλώς ο τρόπος ένδυσης της ίδιας κλασικής απόπειρας ελέγχου του χρήματος που υπάρχει σε μία δεδομένη κοινωνία.

Στην περίπτωση όμως του Λαού, σε κάθε χώρα και ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα με την ιστορία που διαθέτει, ο έλεγχος του χρήματος είναι δευτερεύον μπροστά σε μία ομάδα ιδεών που προσδίδει την αίσθηση της Δικαιοσύνης και Αυτοδιάθεσης. Είναι ακριβώς αυτές οι προτεραιότητες οι οποίες διαφοροποιούν τον Λαό από την διακρατική αυτή τάξη η οποία όπως είπαμε πρώτη και μόνη προτεραιότητα έχει την μεγιστοποίηση του ελέγχου του χρήματος και μάλιστα ειδικά του χρήματος του Λαού, καθ’ ότι η τάξη αυτή είναι παρασιτική και ανίκανη να παράγει το δικό της χρήμα.

Στο editorial λοιπόν του Ιανουαρίου 2010, ο οποίος μπορεί να χαρακτηρισθεί και μήνας της οικονομικής κρατικής ασυδοσίας στην Ελλάδα, θα βάλουμε εν συντομία τις βάσεις για να δείξουμε με τεκμήρια πού είναι τα κεφάλαια του Ελληνικού Λαού, ποιος τα νέμεται αφού τα έκλεψε και πώς αποστραγγίζεται όλος ο Ελληνικός Λαός για να διατηρεί μία εν κρυπτώ αριστοκρατική – βασιλική τάξη που ουδέποτε του επικοινωνείται ότι υπάρχει. Και δεν του επικοινωνείται διότι σε αντίθεση με π.χ. τον Αγγλικό Λαό, η αίσθηση Δικαιοσύνης και Αυτοδιάθεσης που έχει εξελίξει ο Ελληνικός Λαός ανά τις χιλιετηρίδες δεν τους επιτρέπει να ανέχονται να συντηρούν και να τρέφουν εκ γενετής παράσιτα που θεωρούν ότι είναι ποιοτικώς καλύτεροι από τους υπόλοιπους και συνεπώς οι υπόλοιποι τους χρωστούν να τους πληρώνουν επειδή υπάρχουν, δουλεύοντας για να τους εξασφαλίζουν πλούτο και μόνο.

Κατά την πρώτη περίοδο της κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ υπήρχε μία τρομοκρατία και φίμωση σε όποιον έλεγε ( ακόμα και όταν προσκόμιζε σωρεία τεκμηρίων και επιστημονικών κριτηρίων ) ότι στην Ελλάδα υπήρχαν κοινωνικές τάξεις. Μάλιστα σε μία συζήτηση όπου είχα ρωτήσει κομματικούς ‘ερευνητές’ τοποθετημένους σε θέσεις κλειδιά ( π.χ. στις ΕΓΕΣ, στο ΕΚΚΕ, στο ΚΕΠΕ, στο υπουργείο οικονομίας, κλπ ) με πρόσβαση στο προσωπικό περιβάλλον του Ανδρέα, της Μαργαρίτας και του Γιώργου Παπανδρέου, οι οποίοι διακαώς προσπαθούσαν να μου πούν ότι η Ελληνική κοινωνία ήταν αταξική, « δηλαδή, μου λές ότι εγώ και ο Βαρδινογιάννης είμαστε το ίδιο, δηλαδή ανήκουμε στην ίδια κοινωνική τάξη ; » μου απαντούσαν καταφατικά και μάλιστα λέγοντας « και βέβαια ! ». Για να καταλάβετε το επίπεδο του παραλογισμού που διέπει την διαβεβαίωση αυτή, την εποχή της ερώτησης τα εισοδήματα μου ως συνεργάτης ( με σύμβαση έργου ορισμένου χρόνου ) στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ήταν πενιχρά ( περίπου 35.000 δρχ το μήνα το 1983 ), ήταν τα μόνα που είχα για να συντηρήσω την οικογένεια μου που αποτελείτο από ένα παιδί προσχολικής ηλικίας και έναν σύζυγο που υποχρεώθηκε να πάει στο στρατό χάνοντας την εργασία του και με ενοίκιο περί των 20.000 δρχ. μηνιαίως. Την ίδια εποχή ο Βαρδινογιάννης πάντρευε την κόρη του με την εφοπλιστική οικογένεια Γουλανδρή σε έναν γάμο του οποίου η δεξίωση και μόνο κόστιζε υπερ-πολλαπλάσια του δεκαετούς εισοδήματος μου.

Γιατί επιβαλλόταν δια ροπάλου λοιπόν αυτή η τρέλα, που προσπαθούσε να πείσει τον Πολίτη ότι κοινωνικά ήταν ισότιμος με αυτόν του οποίου το επώνυμο ήταν συνώνυμο της χλιδής ;

Διότι το να επιβάλλεις το Σύνταγμα επιφανειακά και τυπικά ( δηλαδή, στα λόγια μόνο ) τραβάει την προσοχή από το γεγονός ότι ουσιαστικά έχει καταλυθεί και όποιος παρ’ όλα αυτά το προσέχει του απαγορεύεται να το εκφράσει και να δράσει επ’ αυτού. Επίσης, βάζει ακόμα ένα μεγάλο βάρος στον κάθε έναν Πολίτη που βλέπει την ανισότητα αλλά αντί να την αποδίδει δικαίως στην ύπαρξη κατ’ ουσίαν καστών κοινωνικών, την αποδίδει αδίκως στην δική του ‘ανικανότητα’ να ‘πετύχει’ όπως ο διπλανός του ‘ίσος και όμοιος’ ο οποίος θαυματουργικά λόγω της εξυπνάδας / δαιμονίου / τύχης του μπόρεσε ‘αυτοδημιούργητα’ να δημιουργήσει αυτοκρατορίες.

Η ψυχολογία μας λέει ότι όταν ένας Άνθρωπος πεισθεί ότι είναι ανίκανος και / ή κατώτερος από έναν άλλον, υποτάσσεται σε αυτόν και σταματάει να προσπαθεί να είναι ίσος με αυτόν και να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται. Έτσι λοιπόν όταν ένας ολόκληρος Λαός πείθεται ότι ο κάθε Βαρδινογιάννης είναι καλύτερος / ανώτερος / εξυπνότερος από αυτόν και για αυτό φαίνεται να έχει τα πλούτη της σπηλιάς του Αλή Μπαμπά, υποτάσσεται και δέχεται την κατάσταση αυτή αντί να ψάξει και να δει εάν υπάρχει και άλλη εξήγηση.

Αυτό δεν γίνεται μόνο στο επίπεδο της επιχειρηματικότητας αλλά και στο επίπεδο του ταλέντου ( τέχνες ) και της επιστήμης και σαφώς και της πολιτικής. Όπως θα αναλύσουμε σε σειρά άρθρων αυτό το μήνα στον κύριο ιστοχώρο μας, το 99,9 % των λεγόμενων επιφανών προσωπικοτήτων των επιχειρήσεων, τεχνών, επιστήμης και πολιτικής τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια είναι τέτοιες όχι λόγω των ικανοτήτων τους αλλά λόγω της γεννήσεως τους σε ένα πολύ κλειστό κύκλωμα – τάξη – κάστα που πνίγει κάθε άλλο άτομο με επιφανή προσωπικότητα ώστε να παραμείνουν αυτοί. Εξ άλλου πλέον, τώρα που δεν είμαστε στην δεκαετία του 1980 και τα δυναμικά έχουν αλλάξει, μας λέγεται και ευθαρσώς ποιες είναι οι δύο μεγάλες κάστες : οι επιφανείς / εξέχοντες / ευπατρίδες / αριστοκράτες ( αν προσέξετε θα ακούσετε όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς στα δελτία ειδήσεων ), και οι ‘κοινοί θνητοί’ : δηλαδή εμείς, εσείς και εγώ που είμαστε Πολίτες, πληρώνουμε φόρους, σηκώνουμε χαράτσια, δεν είμαστε υπεράνω του νόμου με ασυλίες, υπεράκτιες, κακοδικίες υπέρ ημών, εξεταστικές, απαλλακτικές, παραγραφές, μετάθεση ευθυνών, κλπ, και που με τον μόχθο μας, τις ικανότητες μας, την εξυπνάδα μας, την επινοητικότητα και εφευρετικότητα μας, τα ταλέντα μας που αντισυνταγματικά μας κλέβονται μέχρι να πεθάνουμε, όλοι αυτοί είναι εξέχοντες.

Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Το σύστημα κλοπής και εκμετάλλευσης του Λαού υπάρχει και συντηρεί την κάστα αυτή των ‘ευπατρίδων’ από κτίσεως του μοντέρνου Ελληνικού κράτους και πολύ πιθανόν κληροδοτημένο από την Βυζαντινο – και Τουρκοκρατία. Έτσι, την εποχή που τα παιδιά του Ελληνικού Λαού ζούσαν ακόμα από συσσίτια ή πεθαίνανε από ιάσιμες ασθένειες στους δρόμους την δεκαετία του 1950, οι άνθρωποι μαράζωναν γιατί δεν εύρισκαν εργασία παρ’ όλο που είχαν και όρεξη και συντριπτικά προσόντα, οι ευπατρίδες ντύνονταν βασιλικά και διασκέδαζαν γύρω από τα ανάκτορα ή την παλαιά Κηφισιά με χλιδή εφάμιλλη των ανακτόρων αυτοκρατοριών. Μιλάμε για ανθρώπους που πτώχευσαν την χώρα πολλάκις, επέβαλλαν μέτρα ασφυκτικής λιτότητας στον Λαό για να ‘ανακάμψει’ η οικονομία και διοικούσαν τα οικονομικά του Κράτους το οποίο ονόμαζαν φτωχό.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, διότι πρόκειται για το ίδιο ακριβώς σύστημα που ποτέ δεν σταμάτησε : ανέκαθεν από τον Λαό κλεβόταν το εισόδημα και οι αποταμιεύσεις του και επενδύσεις του όποτε εμπιστευόταν το κράτος, δηλαδή τα λεγόμενα αυτών των ευπατρίδων που με τα χρήματα του Λαού αγόραζαν για διασκέδαση εμφανίσεις όσο το πολλαπλό ετήσιο εισόδημα ενός μεσαίου Πολίτη, είχαν πρόσβαση σε πράγματα άγνωστα στους Έλληνες και επένδυαν τα χρήματα αυτά που δεν τους ανήκαν για να φτιάξουν τις ‘αυτοδημιούργητες’ αυτοκρατορίες τους.

Πώς μειώνεται το εισόδημα του Λαού ακόμα και όταν παίρνει αύξηση ;

Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε ότι παρ’ όλο που η Τράπεζα της Ελλάδος λέγεται της Ελλάδος, το καταστατικό της ευθαρσώς λέει ότι το κύριο μέλημα της τράπεζας είναι η προώθηση των δικών της συμφερόντων και πλουτισμού ( αργότερα των συμφερόντων άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων με τα οποία δηλώνει σχέση ή σύζευξη ή υποταγή ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Ή ΚΑΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ( αυτό είναι δευτερεύον καθήκον της και μόνο εάν δεν θίγεται το δικό της συμφέρον ). Σημειωτέον ότι αυτή η τράπεζα είναι που τελεί ταμίας / διαχειριστής των βασικών οικονομικών υποθέσεων του κράτους, εκδίδει το χρήμα, είναι υπεύθυνη για την φύλαξη και διαφύλαξη του χρυσού της χώρας : δηλαδή, αυτός που έχει στα χέρια του την ραχοκοκκαλιά της Ελληνικής Οικονομίας, το μέλλον και την δυνατότητα επιβίωσης του Κράτους και όλα τα εχέγγυα σταθερότητας της χώρας καθώς και την οικονομική ευημερία του Λαού ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ / ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΩΣ ΠΡΩΤΟ.

Για αυτό και οι διοικητές της είναι πάντα πρώην διοικητές / βασικοί συνεργάτες άλλων τραπεζών, μεγαλοεπιχειρηματίες και ιδιοκτήτες / μέλη οικονομικών αυτοκρατοριών.

Θεωρητικά βέβαια η τράπεζα της Ελλάδος ελέγχεται δημοκρατικά από την Βουλή και λογικά άμεσος ελεγκτής της είναι ο Υπουργός οικονομικών ( ο οποίος επιμελείται των οικονομικών θεμάτων και άρα θα εισηγείται στην Βουλή τέτοιου είδους ελέγχους : υπουργοί οικονομικών γίνονται πάντα πρώην διοικητές της τράπεζας της Ελλάδος, μεγαλοεπιχειρηματίες και βιομήχανοι ή άτομα οικογενειών μέλος των οποίων υπήρξε διοικητής ή σύμβουλος της τράπεζας της Ελλάδος.

Ο κάθε ένας μας λοιπόν μπορεί να καταλάβει πώς γίνεται να διαλύεται η οικονομία της Ελλάδας, να φτωχαίνουμε όλοι με ληστρικές μεθόδους ( από διολισθήσεις και υποτιμήσεις νομισμάτων έως έκτακτες εισφορές και άλλες αντισυνταγματικότητες ), να κλείνουνε επιχειρήσεις και να πετάγεται ο κόσμος στον δρόμο και ταυτόχρονα να αυξάνεται γεωμετρικότατα τόσο ο τζίρος όλων τω τραπεζών όσο και τα πλούτη της κάστας αυτής των επιχειρηματιών, πολιτικών, εφοπλιστών, καλλιτεχνών, επιστημόνων, και άλλων ατόμων που λόγω της ύπαρξης τους στην κάστα αυτή υπάρχουν σε κρατικές, ιδιωτικές και ‘μη κερδοσκοπικές’ διοικητικές θέσεις.

Τώρα λοιπόν είναι πολύ πιο εύκολο να καταλάβουμε την συνεχή και χρόνια κατάσταση λιτότητας, ανέχειας και υπερφορολογήσεως μας και πώς ανεξαρτήτως χρώματος ακούμε από πρίν τον καιρό της δικτατορίας ακριβώς τις ίδιες κουβέντες και επιχειρήματα. Κυβερνητικά ανέκαθεν μειωνόταν προοδευτικά τα εισοδήματα μας ακόμα και στην λεγόμενη ‘πλούσια’ περίοδο του 1981 με παραπλάνηση του Λαού ο οποίος απαιτούσε την ισότητα που ποτέ δεν του δόθηκε : όταν ο Α. Παπανδρέου αύξησε συντάξεις και μισθούς επέτρεψε ταυτόχρονα να διολισθήσει η δραχμή. Αυτό σήμαινε ότι την αγοραστική αξία που προσέφερε με την αύξηση την πήρε πίσω με την διολίσθηση της αξίας του νομίσματος και βεβαίως με τις επίσημες υποτιμήσεις που επέβαλε ( με πρώτη το 1983 ). Δηλαδή, κοίμησε λίγο την εγρήγορση του Λαού και τον κατέκλεψε.

Βεβαίως από την εποχή της λιτότητας και πέρα η κλοπή εκτραχηλύνθηκε με αποκορύφωμα την εισαγωγή μας στην ζώνη του Ευρώ.

Άλλες πρακτικές που επέτρεψαν κατ’ ουσίαν αθέμιτο ανταγωνισμό και άγρια επιχειρηματική πολιτική χωρίς κρατικό έλεγχο ολοκλήρωσαν την πρώτη φάση της πραγματικής επιχείρησης ανακατανομής του εισοδήματος η οποία επιχειρείται σε πείσμα της Λαϊκής αντίστασης από την ίδρυση τουλάχιστον της Τράπεζας της Ελλάδος.

Όπως είπαμε οι Έλληνες είναι αρκετά ευέλικτος Λαός και έχει πολλάκις δείξει πώς μπορεί μέσω των δυσκολιών να βρεί λύσεις για οικονομική ανάκαμψη του ιδίου και συμπολιτών του.

Κάθε τέτοια απόπειρα του Λαού επέφερε και έξαρση κερδοσκοπικής ληστρικής πολιτικής με την υποστήριξη του κράτους όπως : τα ομολογιακά δάνεια ανάπτυξης της δεκαετίας του 1960 που έφαγαν τις οικονομίες του Λαού, πτωχεύσεις μεγαλοεπιχειρηματιών που παραμένουν πλούσιοι όπως ο περιβόητος Λαναράς, το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου επί Σημίτη, το δάνειο για την υποστήριξη των τραπεζών επί Καραμανλή. Αυτά χωρίς καν να αναφέρουμε κερδοσκοπικά κόλπα με κρατικοποιήσεις – αποκρατικοποιήσεις επιχειρήσεων ( βλέπε Ολυμπιακή ), την σύζευξη του νομίσματος μας με άλλα αυθαιρέτως, την πολιτική του χρυσού που ανάγκασε τον κόσμο να παραδώσει τις χρυσές του λίρες και άπειρα άλλα που θα αναλύουμε όλον τον Ιανουάριο ανά ενότητες. Αποκορύφωμα αυτών βεβαίως οι πτωχεύσεις επίσημες και ανεπίσημες του κράτους και ο συνεχής άκρατος δανεισμός.

Και πού θα σταματήσουν όλα αυτά ; πού θέλει η ‘ κάστα των ευπατρίδων’ να φέρει την ‘ κάστα των κοινών θνητών’ ;

Στην κατάσταση όπου θα είμαστε όλοι άποροι, άκληροι και πλήρως εξαρτημένοι από τις επιχειρήσεις / τσιφλίκια αυτών, που τα έφτιαξαν με το δικό μας πλούτο και να δουλεύουμε με ευγνωμοσύνη κυριολεκτικά μόνο για να φάμε μόνο για να επιβιώσουμε.

Το ευτυχές είναι ότι επειδή ακριβώς είναι παράσιτα και δεν ξέρουν να παράγουν, είναι και μόνο τόσο δυνατοί όσο τους επιτρέπουμε εμείς που ξέρουμε να παράγουμε και παράγουμε.

Κατά την διάρκεια λοιπόν του Ιανουαρίου θα δούμε πώς έκαναν κάθε μία από τα εγκλήματα που αναφέραμε και τι μπορούμε να κάνουμε ως Λαός για να μην επιτρέψουμε πλέον αυτά τα εγκλήματα να αποφέρουν κέρδος για αυτούς καθώς και να πάρουμε πίσω και το τελευταίο πενηνταράκι που μας έκλεψαν έντοκα.