Η ‘ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ’ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ

(δεύτερο μέρος του 'Η Σπασμένη Σπονδυλική Στήλη του Κράτους')

Στην φύση υπάρχουν παντός είδους οργανισμοί οι οποίοι μας διδάσκουν τις πιθανές σχέσεις / αλληλοεπιδράσεις που μπορούν να υπάρξουν ανάμεσα σε έμβια όντα που τους δίδεται η δυνατότητα κάποιου είδους επικοινωνίας. Όλοι οι οργανισμοί οι οποίοι δεν εμπίπτουν στην κατηγορία της μάστιγας ( δηλαδή άκρως βλαπτικοί, καταστροφικοί οργανισμοί που συμπεριφέρονται ως καμικάζι και / ή καννιβαλιστικά ) ανεξαιρέτως ή παράγουν έργο ή δεν εμποδίζουν την παραγωγή έργου των υπολοίπων.

Έτσι λοιπόν υπάρχει παρασιτική ζωή η οποία όμως δεν είναι καταστροφική ή βλαπτική για το περιβάλλον του παρασίτου διότι το παράσιτο έχει όρια τα οποία δεν παραβαίνει επ’ ουδενί και γνωρίζει ότι η επιβίωση του εξαρτάται από το καλώς έχειν και την ευημερία του οργανισμού στον οποίο προσκολλάται. Τα πιο επιτυχημένα παράσιτα της φύσης καταφέρνουν να μην γίνονται ποτέ αντιληπτά ούτε και βλαπτικά διότι τρέφονται αποκλειστικά και μόνο από το πλεόνασμα κάθε οργανισμού.

Όπως και στην φύση έτσι και στην κοινωνική ζωή η οποία ακολουθεί τους ίδιους κανόνες, η κοινωνία μπορεί να είναι λειτουργική και σε γενικές γραμμές υγιής εάν το παρασιτικό στοιχείο περιορίζεται στο να τρέφεται από το πλεόνασμα της παραγωγής αυτών που παράγουν το έργο. Όταν λέμε πλεόνασμα στην κοινωνία εννοούμε ο,τιδήποτε δεν χρησιμοποιείται ούτε ζητείται ( λόγω αναγκών ) από αυτούς που παράγουν έργο. Δηλαδή, το παράσιτο που μπορεί να αντέξει μία κοινωνία είναι αυτό που παίρνει ό,τι του δώσουν εάν του δώσουν και δεν απαιτεί τίποτε παραπάνω. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ακριβώς όπως και στην φύση ο παρασιτικός παράγων είναι μάστιγα και εάν δεν εξουδετερωθεί μέχρι τελευταίας ρανίδος ο οργανισμός θα πεθάνει ή θα μαραζώσει γεγονός που θα τον κάνει έρμαιο σε άλλους οργανισμούς.

Με βάση τις αρχές που θέσαμε για μία υγιή κοινωνία στο προηγούμενο μέρος οι οποίες εξαφανίζονται από τα έξη χτυπήματα μπορούμε τώρα να παρουσιάσουμε εμπεριστατωμένα την νόσο που πλήττει τις κοινωνίες, τα συμπτώματα της και το παράσιτο που δημιουργεί την ασθένεια. Γνωρίζοντας αυτά είμαστε εξοπλισμένοι να ξεκινήσουμε να καταπολεμούμε την ασθένεια και το παράσιτο για να γιατρέψουμε την νοσούσα, μολυσμένη κοινωνία :

Συγκεκριμένα, ας φτιάξουμε το φύλλο χαρακτηριστικών της Κοινωνικής Ασθένειας :

Α. ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Βασικό χαρακτηριστικό της Ασθένειας αποτελεί η καλπάζουσα παύση της λειτουργίας των θεσμών, του συντάγματος, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της κοινής λογικής ( δυνατότητα εφαρμογής σχέσεων Δράσης – Αντίδρασης ) τα οποία εκφράζονται συνήθως στο 1ο στάδιο της ασθένειας με ιδεολογικές οχλήσεις και συναισθηματικούς εκβιασμούς προς τους Πολίτες της Κοινωνίας για απεμπόληση των παραπάνω, με βασικό επιχείρημα τεράστια προώθηση άλλων επιμολυσμένων και νοσούντων κοινωνιών ως υγιείς. Στο 2ο στάδιο οι οχλήσεις αυτές γίνονται πράξη με την ενεργή αφαίρεση των Θεσμών και Δικαιωμάτων της Κοινωνίας λόγω εξουθένωσης / εκφυλισμού της αντιλήψεως των Πολιτών από ενορχηστρωμένη και συστηματικοποιημένη καθολική προπαγάνδα. Στο 3ο και τελικό στάδιο της Ασθένειας σημειώνονται αλλεπάλληλα καταστροφικότατα κύματα επιβαλλομένης και όχι φυσικής πτώχευσης μεγάλων ομάδων / τάξεων Πολιτών καθώς και παράλυση του Κράτους σε όλους τους τομείς. Από την στιγμή που λαμβάνει χώρα η επίσημη κατάλυση του Συντάγματος και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η κοινωνία νεκρώνεται και επέρχεται κατοχή / ολοκληρωτισμός / υποδούλωση.

Β. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ
Αυτή η παρασιτική επιμόλυνση λαβαίνει χώρα από την στιγμή που επιτραπεί δράση στο παθογενές Κοινωνικό παράσιτο του απάτριδα οικονομικού και εξουσιαστικού υπεξαιρετή.

Παράμετροι του παρασίτου αυτού που το καθιστούν ιδιαιτέρως επικίνδυνο είναι η ικανότητα του να κρύβεται πίσω από θετικές πράξεις και γεγονότα που έχουν πραγματοποιηθεί από μονάδες του υγιούς κυρίου Κοινωνικού οργανισμού έτσι ώστε να ταυτίζεται με αυτές και άρα να μπορεί αν ξεγελάει τον οργανισμό ότι είναι παραγωγικό και σημαντικό μέλος του μέχρις ότου μπορέσει να εξαπλώσει την επιμόλυνση. Από τη στιγμή που η επιμόλυνση έχει εκφυλίσει και καταλάβει ένα ικανό μέρος του υγιούς οργανισμού το παράσιτο προβάλλεται μόνο του ως ο κύριος οργανισμός ο οποίος φέρεται ως υγιής και προπαγανδίζει ότι τα αποτελέσματα της παρασιτικής του ζωής και δράσης είναι προϊόν του πραγματικού υγιούς οργανισμού ( ο οποίος σε αυτό το στάδιο ήδη έχει ξεκινήσει και νοσεί λόγω της επιμολύνσεως ). Όσο πιο πολύ σε αυτό το στάδιο συναντάει αντιρρήσεις ή προσπάθειες του οργανισμού να το αποτινάξει τόσο περισσότερο το παράσιτο αυτό αποθρασύνεται και κατηγορεί αυτούς που αποτελούν την κράση και προστασία του οργανισμού ότι είναι ο παρασιτικός οργανισμός, επιφέροντας έτσι λειτουργίες αυτό-άνοσου νοσήματος ( δηλαδή ο οργανισμός πολεμάει τον εαυτό του αντί να πολεμήσει το παράσιτο που τον έχει προσβάλλει ). Στο τελικό στάδιο το παράσιτο επιβάλλει τον παρασιτικό του χαρακτήρα απροκάλυπτα επικαλούμενο παράλογες και θρασύτατες δικαιολογίες για την εδραίωση του ‘δικαιώματος’ να απομυζεί τον οργανισμό έως θανάτου.

Γ. ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Το παράσιτο αυτό είναι ιδιαιτέρως ευάλωτο στην διαφάνεια. Διαφάνεια ορίζουμε την συστηματική καθημερινή δημοσίευση λογαριασμών / κινήσεων / επώνυμων υπογραφών / επώνυμων δαπανών και άλλων αποφάσεων με άμεσες διοικητικές / πειθαρχικές, ποινικές και αστικές συνέπειες ενώπιον Λαού ο οποίος είναι συνειδητοποιημένος και χωρίς ανοχή σε λάθη. Στην παραμικρή υποψία έναρξης θεραπείας το παράσιτο υποχωρεί και αποπειράται να κρυφτεί και να παραμείνει σε λανθάνουσα κατάσταση μέχρι την διακοπή της θεραπείας οπότε και προσπαθεί αν ξανα-επιμολύνει τον οργανισμό. Πλήρης θεραπεία περιλαμβάνει την άμεση διορθωτική κίνηση των πληγών που προκάλεσε το παράσιτο πρίν εντοπιστεί με στόχο την πλήρη ευθυγράμμιση με το Σύνταγμα και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα καθώς και την μόνιμη απομάκρυνση του παρασιτικού φορέα ( δηλαδή το παράσιτο που δίνει τις εντολές και όλα τα μέλη τα οποία βοήθησαν στην εξάπλωση της επιμόλυνσης αντί να την σταματήσουν ).

Ημίμετρα στην θεραπεία δεν σταματούν την ασθένεια και η επιμόλυνση συνεχίζεται με αυξητική πρόοδο.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΙΜΟΛΥΝΣΗΣ

Α. περίπτωση επιμολύνσεως της Ελληνικής Κοινωνίας μέσω του γένους Παπανδρέου :
Η αρχή της επιμόλυνσης σημειώθηκε με την προπαρασκευή του πεδίου από τον Γεώργιο Παπανδρέου πρεσβύτερο ο οποίος εξανάγκασε και εκβίασε τα υγιή στοιχεία του οργανισμού να υποταχθούν και αν απεμπολήσουν βασικά δικαιώματα, ενώ κρυβόταν πίσω από τα επιτεύγματα των υγιών στοιχείων ( των Ελλήνων Πολιτών και της προάσπισης που έκαναν για την διατήρηση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας / Λαοκρατίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ) αυτοπροβαλλόμενος ως ελευθερωτής σε μία ήδη απελευθερωμένη μόνη της χώρα στην οποία εγκαθιδρύθηκε μαζί με τον βασιλιά κατόπιν εορτής ( δηλαδή αφού οι Έλληνες Πολίτες είχαν αποτινάξει τον κατακτητή σε όλα τα επίπεδα και είχαν δική τους φιλελεύθερη άκρως εξελιγμένη κυβέρνηση και διοικητικό μηχανισμό, ο Γ. Παπανδρέου το 1944 ( ενόψει της απελευθέρωσης που διαφαινόταν από τις προσπάθειες των Ελλήνων Πολιτών ενάντια στους Ναζί μαζί με άλλες συμμαχικές δυνάμεις ) αποφάσισε να συνταχθεί με τη βασιλική εξόριστη κυβέρνηση στην Αίγυπτο και οργάνωσε το συνέδριο του Λιβάνου (Μάιος 1944), όπου αποφασίστηκε ο σχηματισμός κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας (Μάιος 1944) με συμμετοχή όλων των πολιτικών παρατάξεων υπό την πρωθυπουργία του. Για να εξουδετερώσει τα υγιή στοιχεία το παράσιτο αυτό έβαψε την Ελλάδα στο αίμα στρέφοντας ( σε κλασική έκφραση της συμπτωματολογίας που περιγράψαμε ) τους Έλληνες Πολίτες ενάντια στον εαυτό τους, βάζοντας ακροβολισμένους αστυνομικούς να πυροβολήσουν σε παλλαϊκή συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στις και αυθαίρετες απολυταρχικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης του για την απαξιωτική για το έργο και την υπόσταση τους και ατιμωτική αποδυνάμωση των Πολιτών ( 3 & 4 Δεκεμβρίου 1944).

Αργότερα στην καριέρα του προέβη σε άκρως φασιστικές κινήσεις και πράξεις επιβολής, παριστάνοντας τον Δημοκρατικό ενώ οι πράξεις του ήταν φασιστικές ( περιόρισε τον πλουραλισμό διατηρώντας το ΚΚΕ παράνομο και εκφοβίζοντας τον Λαό με έναν αντίστοιχο Μακαρθισμό, εμποδίζοντας άλλα κινήματα που δεν είχαν σχέση με το ΚΚΕ ή την Σοβιετική λογική να υπάρξουν ακόμα και όταν ο Λαός τα επιζητούσε. Απαγόρευε σε οποιονδήποτε πήγαινε ενάντια στην δική του κυβέρνηση να εργαστεί και απαιτούσε από εκπαιδευτικούς να γίνουν όχι επιμορφωτές και παιδαγωγοί αλλά κατάσκοποι και καταδότες Ελευθέρων Ανθρώπων : με την εκπαιδευτική εγκύκλιο 1010/ 11-03-1965 η οποία απευθυνόταν στους επιθεωρητές Μέσης Εκπαίδευσης και εφιστούσε την προσοχή τους στον κίνδυνο προσεταιρισμού μαθητών από την Νεολαία Λαμπράκη Στην εγκύκλιο αυτή, αφού επαναλάμβανε ότι «Ο Κομμουνισμός είναι εχθρός του Έθνους και της Δημοκρατίας», καθιστούσε τους καθηγητές υπεύθυνους για τον «εθνικό φρονηματισμό» των μαθητών, ξεκαθάριζε ότι καθηγητές διαφορετικών φρονημάτων δεν είχαν θέση στην εκπαίδευση και ζητούσε από τους επιθεωρητές να του υποβάλλουν στο τέλος κάθε μήνα εμπιστευτική έκθεση.
Με την τακτική της υπεξαίρεσης επιτευγμάτων του υγιούς οργανισμού, το παράσιτο αυτό υποστήριξε τα Αγγλικά και Αμερικανικά συμφέροντα για την κατάληψη και διχοτόμηση της Κύπρου ( βλ. σχέδιο Άτσεσον ), και προκάλεσε την επέλαση της χούντας το 1967 με την κατασκευή πολιτικής κρίσης από τον ίδιο με την καπήλευση των επιτευγμάτων του Γρηγορίου Λαμπράκη ο οποίος οραματιζόταν Ειρήνη, Ελευθερία και Ισότητα για όλους τους Πολίτες : ανουσίως ερχόμενος σε αντιπαράθεση με την βασιλική οικογένεια που πάντα τον στήριζε καθώς αυτός με την σειρά του την υπηρετούσε, υπεξαίρεσε την ταυτότητα του αντιβασιλικού προστάτη του Λαού και παρουσιάστηκε ως θύμα του ολοκληρωτισμού, διαλύοντας χωρίς να χρειάζεται την ισχυρή του κυβέρνηση.
Έχοντας καπηλευθεί και υπεξαιρέσει την ταυτότητα και αίγλη του αντιστασιακού και παθόντα από την βασιλεία και την χούντα ( σχήματα και τα δύο που αυτός υποβοήθησε να εγκαθιδρυθούν με παρόμοιες διαδικασίες με αυτές της πρόκλησης του εμφυλίου σπαραγμού ) προετοίμασε τον διάδοχο του Ανδρέα για να επανέλθει στην Ελλάδα, στην οποία διαφαινόταν ότι οι Πολίτες θα αποτίναζαν το ολοκληρωτικό καθεστώς και θα αποζητούσαν και πάλι Ελεύθερο Κράτος Ισότητας και Δικαίου, ως αντιστασιακός ελευθερωτής και πάλι κατόπιν εορτής.

Από την εποχή της μεταπολίτευσης μέχρι και τον θάνατο του το 1996, ο γιος του Ανδρέας εξετέλεσε στο έπακρο τα έξη χτυπήματα και έσπασε την σπονδυλική στήλη της Ελλάδας η οποία είχε προσπαθήσει τόσες φορές να αποτινάξει τα ολοκληρωτικά στοιχεία και είχε επισημάνει ανά εποχές την παρασιτική φύση του πατέρα του. Πάντα κρύβοντας την παρασιτική του φύση πίσω από ετικέτες αξιών που πάντα πολεμούσε και με την επιβολή της τρομοκρατίας επί του Ελεύθερου Λόγου για δεκαετίες επέδειξε το κλασικό θράσος των παρασίτων αυτών λέγοντας χυδαία στους Έλληνες Πολίτες, στους οποίους ανήκει το Έθνος και η Ελλάδα « σε όποιον δεν αρέσει να κατέβει από το τραίνο ( το οποίο αυτός είχε υπεξαιρέσει από αυτούς που το φτιάξανε )». Με την ίδια θρασύτητα το 1981 υποσχέθηκε να φτιάξει την οικονομία όντας ‘ιδιοφυΐα’ οικονομολόγος από πρωτοκλασάτο πανεπιστήμιο των Η.Π.Α. και η διαχείριση του επέφερε την ένδεια ( οικονομική, εκπαιδευτική και ηθική ) στους Πολίτες και τον υπέρογκο πλουτισμό σε λίγες οικογένειες τις οποίες και βέβαια υπηρετούσε.

Με τις πράξεις του αυτές έκανε τον λαό να μισήσει τον σοσιαλισμό λόγω της υποκρισίας του και δόλιας ταύτισης της φασιστικής του κυβέρνησης με φιλελεύθερες ιδέες και κινήματα που πάντα επιζητούσε και επιζητεί ο Ελληνικός Λαός από την ίδρυση του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους της σύγχρονης ιστορίας.

Αυτού του ανθρώπου ο γιός, ήδη με δείγματα γραφής στην διακυβέρνηση, προσπαθεί με την ίδια παρασιτική πολιτική να παριστάνει τον προστάτη του Λαού και περιμένει την στιγμή που ο Λαός αποζητώντας να αποτινάξει το άλλο παράσιτο που αυτή τη στιγμή κυβερνά για να τους κοροϊδέψει και απομυζήσει ακόμα περισσότερο από ότι ήδη είναι μέχρι θανάτου.

Αύριο, Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008 το παράσιτο το οποίο αυτή τη στιγμή υπεξαιρεί την θέση του αρχηγού Κράτους πρόκειται να επιδοθεί σε μία έκθεση υποκρισίας και απολογίας του έργου του σε αυτούς που πραγματικά υπηρετεί ( τους μεγάλους κεφαλαιούχους που θα παραβρίσκονται στη ΔΕΘ ). Θα συνεχίσουμε λοιπόν την παράθεση παραδειγμάτων παρασίτων που προκαλούν την Ασθένεια της Κοινωνίας με την Β. περίπτωση : την περίπτωση Καραμανλή και την Γ. περίπτωση : την περίπτωση Μητσοτάκη καθώς και μία περιληπτική επισκόπηση των υπολοίπων παρασίτων αύριο στις 5 μ.μ.
Κατόπιν θα παρουσιάσουμε ορισμένα παράσιτα διεθνούς βεληνεκούς ώστε να βοηθήσουμε όσους ενδιαφέρονται να κάνουν σωστή διάγνωση απανταχού.