ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΩΣ ΟΠΛΟ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ

Όσο οι αντιξοότητες εξαναγκάζουν τους Πολίτες να ενεργοποιούν την κοινή τους λογική, όπως είναι φυσικό στην ανθρώπινη φύση, τόσο περισσότερο ακούμε όχι μόνο από τα εγχώρια αλλά και από τα διεθνή ΜΜΕ μία καταιγίδα περίεργων έως ανοιχτά παράλογων ή αντιφατικών εξαγγελιών και ειδήσεων, εκτός από αυτά τα νέα που αναφέρουν φυσικές καταστροφές.

Τι σημαίνει αυτό ;

Το γεγονός ότι σε πράγματα που έχουν να κάνουν με την φύση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ( π.χ. η κατολίσθηση των Τεμπών ) είναι με συνοχή ενώ τα υπόλοιπα που έχουν να κάνουν με φορολογία, με οικονομία, με την σχέση της Ελλάδας με τους διάφορους εταίρους και εταιρείες, με τον χειρισμό του κλίματος από τους ανθρώπους, με τους μετανάστες, με το ασφαλιστικό, τα διεθνή θέματα και γενικά ό,τι έχει να κάνει με τον χειρισμό των λίγων που επηρεάζει τους πολλούς είναι χωρίς συνοχή και χωρίς λογική ή τουλάχιστον συνεχώς αντιφατικά και νεφελώδη, μας οδηγεί στο ένα και μόνο συμπέρασμα : παρακολουθούμε μία εντονότατη εκστρατεία προσπάθειας / απόπειρας αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και κοινής λογικής του Λαού ώστε να καθυστερήσει η φάση της αντίδρασης του Λαού που έπεται της φάσης της εφαρμογής της λογικής για την λήψη αποφάσεως. Δηλαδή, με λίγα λόγια προσπαθούν να βασιστούν στο να μπερδέψουν τον Λαό με διάφορους τρόπους για να επιμηκύνουν την αδράνεια του, η οποία έχει αρχίσει πλέον να φθίνει αισθητά.

Όταν και εάν έρθει η στιγμή στο θέμα της κατολίσθησης των Τεμπών να εξετασθεί εάν η καταστροφή αυτή προκλήθηκε από ανθρώπινο λάθος λόγω των έργων της σήραγγας εκεί ή όχι και ποιος ευθύνεται και άρα θα έχει συνέπειες, θα δούμε όλοι μας πώς ξαφνικά η λογική στα ρεπορτάζ ή η λογική στις δικαιολογίες εκπροσώπων και πολιτικών κυριολεκτικά θα βγεί από το παράθυρο ανεπιστρεπτί.

Ποιο λοιπόν είναι το πρώτο μέλημα της καμπάνιας των κρατικών φορέων και των εχόντων / κατεχόντων που αντιπροσωπεύουν ;

Η υπακοή του Λαού σε ό,τι προσπαθούν και θέλουν να του επιβάλλουν.

Πώς το καταλαβαίνουμε αυτό ;

Επιστρατεύθηκε ο πλέον μακροβιέστερος δεινόσαυρος της Ελληνικής πολιτικής σκηνής ( με την παράλογη παράδοση ότι η μακροβιότητα ενός ανθρώπου τον καθιστά ένα είδος βούδα ασχέτως της δράσης του και των πληγών που προκάλεσε με αυτή ) για να νουθετήσει τον Λαό ώστε να μην κάνει αυτά που ήδη έχει αρχίσει να εφαρμόζει. Ο λόγος βέβαια για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο οποίος βγήκε να πεί στον Λαό, μέσω διαφόρων άλλων σχολίων το εξής μείζον για τους πολιτικούς θέμα ελέγχου : να υπακούει και να μην ζητάει ούτε να ψάχνει να αποδώσει ευθύνες για τις συμφορές που τον βρίσκουν ενώ πληρώνει αυτά που έσπασαν οι λίγοι που συνεχίζουν και εννοούν να συνεχίσουν να το κάνουν.

Τι δηλαδή θέλει ο πολιτικός κόσμος από τον Λαό ;

Να πληρώνει, να υπομένει, να υπακούει και ποτέ να μην ζητάει ούτε έλεγχο και σαφώς ούτε και τιμωρία. Δηλαδή, ο Κ. Μητσοτάκης εκπροσωπώντας όλο τον πολιτικό κόσμο κατ’ ουσίαν ζήτησε, απαίτησε και φοβέρισε ώστε να προσυπογράψει ο Λαός την σιωπηρή κατάλυση της Δημοκρατίας, σκοτώνοντας όχι μόνο την λογική του αλλά και κάθε πολιτικό ρόλο του εγγυάται το Σύνταγμα ώστε να μην οδηγούμαστε σε καταστάσεις όπως η τωρινή αλλά ακόμα και όταν βρεθούμε σε τέτοιες καταστάσεις να μπορέσουμε να βγούμε από αυτές ακριβώς με τις πράξεις που ο κάθε Μητσοτάκης φοβάται : ανυπακοή σε αντισυνταγματικές πολιτικές και νόμους, ανυπακοή σε αντιανθρωπιστικές διατάξεις, ειρηνική αλλά ατσάλινη απαίτηση ευθυνών και επανορθώσεων μέσω των νομίμων οδών, άρνηση απεμπολήσεως Δικαιωμάτων και ιδιοτήτων σε κάθε περίπτωση.

Και γιατί τώρα και όχι προηγουμένως ;

Γιατί τώρα πρόκειται να παιχθούν τα περισσότερα αντεθνικά παιχνίδια, τώρα πρόκειται με αστείες και αίολες δικαιολογίες να αποπειραθούν να επιβάλλουν σε μας τους Έλληνες την κατάλυση όχι μόνο του Συντάγματος αλλά και της ίδιας της Ελλάδας, σύμφωνα με τον ορισμό κράτους και όχι είτε χώρας υπό κατάκτηση ή επαρχίας / αποικίας.

Στον οικονομικό τομέα, το παράλογο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και από την μία λέγεται αβάσιμα ότι χρειαζόμαστε συνεχώς να δανειζόμαστε και από την άλλη ότι δεν το χρειαζόμαστε και / ή ότι δεν είμαστε ζητιάνοι και άλλα συναφή περί της υγείας ή μη υγείας της οικονομίας. Ο κάθε δανεισμός που γίνεται αστραπιαία με συνοπτικές διαδικασίες και ανύπαρκτη ή άκρως ελλειμματική ενημέρωση του Λαού που θα πληρώσει αυτά, δεν φαίνεται να καλύπτει έστω και προσωρινά ούτε μία ανάγκη του κράτους αλλά απλώς και όντως ‘μαγικά’ να κάνει δυσχερέστερη την θέση της Ελλάδας. Κάθε ένας από εμάς που κάποτε ή και τώρα έχει δάνεια γνωρίζει ότι ένα δάνειο στην πρώτη του φάση ( δηλαδή όταν εκταμιεύεται ) δίνει μία ανάσα είτε στην αποπληρωμή άλλων δανείων είτε στην απόκτηση υπηρεσιών / αγαθών που είναι αναγκαία. Είναι πρωτοφανές που στην Ελλάδα, τα κρατικά δάνεια πάνε κατ’ ευθείαν στην φάση τρία ( ούτε καν την δεύτερη φάση όπου υπάρχει κάποια αποπληρωμή και κάποια περίοδος χάριτος ) από την ώρα που εκταμιεύονται : στον αμείλικτο πόλεμο από την τράπεζα με κατασχέσεις και αγριότητες και προσωπικές προσβολές.

Και σε τι έγκειται η κατάσχεση σε ένα κρατικό δάνειο, κάτι δηλαδή που ποτέ δεν μας λέγεται ότι είναι υπό διακύβευση διότι εάν μας λεγόταν η Λαϊκή απάντηση θα ήταν άκρως διαφορετική ;

Τι σημαίνει το Ελληνικό ομόλογο το οποίο μάλιστα γίνεται ως « ενέχυρο » από ξένους και δη ιδιώτες ;

Όταν κάτι δίνεται ως ενέχυρο, σημαίνει ότι ανήκει στον ενεχυροδανειστή εκτός εάν καταφέρεις να αποπληρώσεις το δάνειο στο χρονικό διάστημα που ο ενεχυροδανειστής σου έχει θέσει. Διότι εάν παρέλθει το χρονικό αυτό διάστημα ακόμα και εάν το αποπληρώσεις, είναι στην ευχέρεια του ενεχυροδανειστή εάν θα κρατήσει ή θα πουλήσει για δικό του όφελος όσο- όσο το ενέχυρο σου.

Και όταν λοιπόν το ενέχυρο είναι κρατικό, τι πρέπει να υποθέσουμε ότι κάνει ο πολιτικός κόσμος στην χώρα μας, την οποία εμείς σηκώσαμε και σηκώνουμε στους ώμους μας από ανέκαθεν και την οποία στην ουσία εμείς και μόνο εμείς μπορούμε να διασώσουμε ;

Αυτό το οποίο κάνουν οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων είναι να εκποιούν την χώρα βάζοντας την κομμάτι – κομμάτι ενέχυρο ενώ τα χρήματα δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους, αφού τα τρώνε σε διάφορες μορφές από την σύσταση επιτροπών για να αποδώσουν ποινικές ευθύνες εκ του ασφαλούς σε θέματα που έχουν φροντίσει να παραγράψουν και οπότε μόνο στα χαρτιά θα έχει γίνει η ‘ απόδοση δικαιοσύνης’, σε εκδηλώσεις, ‘επενδύσεις’, επιχορηγήσεις ιδρυμάτων και την παροχή ‘επιδομάτων’ που τα παίρνουν πίσω με τους έμμεσους φόρους το λιγότερο, καθώς και την οικονομική στήριξη άλλων κρατών ( από την Αλβανία έως τα Σκόπια ) ενώ ο Λαός και μαραζώνει και ζημιώνεται σε όλα τα επίπεδα, χάνοντας και την χώρα τους χωρίς να το καταλαβαίνουν.

Ήδη, έχουν ξεκινήσει τα ΜΜΕ να το προαναγγέλλουν αυτό, όχι μόνο μέσω της εξοικείωσης του Λαού από την όποια ιδιωτική ή εξωτερική βούληση ακριβώς λόγω των δανείων που μας έχουν ενεχυριάσει αλλά και από τις πολύ σύντομες και εν τάχει ανακοινώσεις ότι ο έλεγχος της οικονομικής πολιτικής της Ελλάδας θα περάσει και επίσημα σε ξένους ή μάλιστα ξένες χώρες όπως η Γερμανία ή όποια άλλη.

Όποιος ελέγχει την οικονομία μίας χώρας, κατέχει την χώρα αυτή. Τι δηλαδή μας λένε να δεχθούμε υπακούοντας και μη ζητώντας να ασκήσουμε τα Δικαιώματα μας ;

Μας ζητούν να δεχθούμε την κατάκτηση της χώρας μας από άλλους, την εκχώρηση του ελέγχου των ζωών μας καθημερινά σε όλους τους τομείς ( αφού η οικονομία διέπει κάθε τομέα ) από κάποιον εκτός των συνόρων μας, κάποιον ιδιώτη ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΛΑΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΑΜΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ.

Δηλαδή, μας ζητούν να δεχθούμε και να γίνουμε συμμέτοχοι στην εσχάτη προδοσία που σύσσωμη η Βουλή διαπράττει, καταλύοντας τα βασικότερα άρθρα του Συντάγματος και επιστρέφοντας μας στις ‘ κυβερνήσεις’ της κατοχής του 1941- 1944.

Αυτό βέβαια, μόνο εάν υπακούσουμε όπως ζητάει ο αποστάτης και προδότης Μητσοτάκης εκ μέρους όλων αυτών που λυμαίνονται την Δημοκρατία μας από τότε που χύσαμε το αίμα μας για να την επαναφέρουμε, όπως το σύννεφο των ακριδών στην σοδειά που εμείς καλλιεργήσαμε.

Όλο όμως το σχέδιο το οποίο αποτυπώσαμε και το οποίο προσπαθούν να εφαρμόσουν για την Ελλάδα, και για αυτό δίνονται και τόσο περίεργες και παράλογες δηλώσεις προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τον Λαό από την μία ( με φοροεπιδρομές και ακόμα αναδρομικές χρεώσεις που απαγορεύεται να επιβάλλουν όσο ισχύει το Σύνταγμα, και μόνο εάν καταλυθεί το Σύνταγμα θα μπορέσουν να υλοποιήσουν ) και να τον ‘νουθετήσουν’ από την άλλη χωρίς να του παρέχουν λογική αιτιολόγηση, δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς την ανοχή του Λαού ή την συναίνεση του.

Για αυτό και υπάρχει ακόμα και η δυνατότητα να θυσιάσουν κάποιους πολιτικούς ( εν είδη « Δίκης των έξη» ) ως εξιλαστήρια θύματα που φταίνε όντως αλλά δεν θα είναι επ ουδενί τα μόνα ή τα πιο σημαντικά από τους φταίχτες για να δεχθεί ο Λαός την όποια κατάκτηση / υποδούλωση του από τρίτους με την ‘παρηγοριά’ μιάς γεύσης απόδοσης δικαιοσύνης που ούτε και αυτή θα είναι επαρκής ουσιαστικά ( ακόμα και θάνατος δεν έχει ουσία για τον Λαό εάν δεν συνοδεύεται τουλάχιστον από υλική αποζημίωση και αποκατάσταση της ζημίας σε όλα τα επίπεδα, πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί τέτοιου είδους θάνατος και ενάντια στον Λαό τον ίδιο ). Ιστορικά αυτό έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα, τόσο με το θέμα της Μικρασιατικής καταστροφής που ουδέποτε αποκαταστάθηκε η τάξη όσο και με το θέμα της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο, παρ’ όλες τις δίκες τόσο των Έξη όσο και των Συνταγματαρχών.

Τι οφείλουμε να κάνουμε εμείς ως Λαός :

όταν κάτι δεν μας ‘κολλάει’ ή δεν μας ‘βγαίνει’ λογικά από αυτά που μας ανακοινώνονται, αμέσως να σκεφτόμαστε ότι κάτι από αυτά που μόλις εκθέσαμε συμβαίνει. Συνεπώς, να μην δεχόμαστε και να μην σκεφτόμαστε καν να δεχθούμε κάτι που να μην είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα και με την απλή κοινή λογική.
όταν μας ανακοινώνεται οικονομική ανεπάρκεια αμέσως να απαιτούμε επιστροφή κλοπιμαίων και αναδρομικά, αφού μιλάμε για εγκλήματα που θεωρούνται εγκλήματα από την σύσταση του Ποινικού Κώδικα και ως εκ τούτου δεν είναι αντισυνταγματικό να ζητήσουμε ευθύνες αναδρομικά.
εφ’ όσον δέχονται να μας επιβάλλουν αντισυνταγματικά μέτρα ή πολιτικές, οι προσυπογράφοντες τέτοιου είδους εξαγγελίες τελούν εν καταλύσει του Συντάγματος και ως εκ τούτου δεν υπόκεινται στις διατάξεις της όποιας παραγραφής παρά μόνο από την αποκατάσταση του Συντάγματος και μετά, δηλαδή σε ημερομηνία μελλοντική από τώρα. Άρα, ευθύνες θα ζητηθούν αναδρομικά για όλη τους την θητεία / θητείες.
απαιτούμε συνεχώς Δημοψήφισμα για κάθε μία πολιτική που θα επηρεάσει σύσσωμο τον Λαό και το Έθνος ( οικονομικό, μεταναστευτικό, εκλογικό, διεθνικό, ασφαλιστικό, εκπαιδευτικό, κλπ ) ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ ΜΟΝΟ ΟΣΟΝ ΕΧΟΥΝ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
υπακούουμε πρώτα στο Σύνταγμα καθημερινά : αυτό σημαίνει συνεχής αντίσταση / καθυστέρηση / ένσταση / αγωγή ενάντια σε κάθε τι που δεν τηρεί το Σύνταγμα είτε όσον αφορά τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που εγγυάται ( π.χ. αρχή της αναλογικότητος ή της ισότητος ανάμεσα στους Έλληνες ),συνεχείς κινητοποιήσεις ενάντια σε αντίστοιχες πράξεις επιβολών και συνεχής έκκληση για εφαρμογή του Συντάγματος νομικά όχι μόνο από το ΣτΕ ( Συμβούλιο της Επικρατείας ) αλλά και από το ΑΕΔ ( Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο ) και το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ( στο εξωτερικό ).


Έχοντας δείξει πόσο εύκολα και γρήγορα υποχωρούν ατάκτως σε μία απλή σφυγμομέτρηση της αποφασιστικότητας του Λαού στο να καταδικάσει εμπράκτως την όποια τους πολιτική, είναι σαφές ότι ο Λαός μπορεί να επιβάλλει αυτό που θέλει σχετικά ανώδυνα.

Έχοντας επίσης υπ’ όψη πόσο συνεχώς και ακούραστα επανέρχονται με τα ίδια συμφέροντα και στόχους τα οποία τα αποκαλούν είτε ως ‘πρόοδο’ είτε ως ‘αναδόμηση’ είτε ως ‘μεταρρύθμιση’ είτε ως ‘σχέδιο σωτηρίας’ είτε ως ‘ είτε αυτό ή το χάος / τανκς / χρεοκοπία / βούλιαγμα / καταστροφή’, είναι εμφανές πόσο επίσης ακούραστοι θα πρέπει αν είμαστε εμείς ως Λαός στο να επιδεικνύουμε και εμείς την ίδια αντίστοιχη αποδοκιμασία και ετοιμότητα και απαξίωση τους.

Ας συνεχίσουμε να κάνουμε πραγματικότητα τον εφιάλτη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και όλων ασχέτως χρώματος των πολιτικών που προσπάθησε να προστατεύσει, για να εξασφαλίσουμε την δική μας ευημερία και όχι την δική τους.