Η αποσύνθεση των Κρατών και η αναρχία που τα βάλλει δημιουργείται από το γεγονός ότι δεν τηρείται η βασική δικλείδα ασφαλείας που κάθε Κράτος οφείλει να έχει και λέει ότι έχει αλλά που στην ουσία είναι ανύπαρκτη ή ατροφική : τον Λαϊκό έλεγχο.
Ο Λαϊκός έλεγχος ορίζεται ως η πλήρης συμμετοχή και αλληλεπίδραση / διαδραστικότητα του κάθε μεμονωμένου Πολίτη στην λειτουργία του Κράτους και την εφαρμογή των βασικών κανόνων και αξιών του έτσι ώστε να επιτυγχάνεται συντήρηση και διαρκής ανανέωση του ‘ συμβολαίου του Κράτους’ το οποίο καθορίζει την σύμπραξη και οργάνωση όλων των πολιτών με κοινό σκοπό την μεγιστοποίηση της ποιότητος διαβίωσης και ανάπτυξης / εξέλιξης αυτής.
Θεωρητικά αυτό υφίσταται και σήμερα, στο άναρχο και αποσυντιθέμενο κράτος, όμως στην ουσία αυτό δεν γίνεται διότι έχει εισαχθεί μία μεταβλητή που εξουδετερώνει πλήρως την δύναμη του Λαϊκού ελέγχου : την αντιπροσώπευση.
Η αντιπροσώπευση είναι ένα όπλο των αναρχικών υποομάδων που νέμονται τα κράτη ανά τον κόσμο το οποίο εξουδετερώνει δύο βασικές λειτουργίες του Πολίτη και έτσι τον μετατρέπει σε χειραγωγήσιμο παράγοντα. Οι λειτουργίες που αναστέλλονται / εξουδετερώνονται είναι η εγρήγορση του Πολίτη και η αποφασιστικότητα του. Δηλαδή, με τον αντιπρόσωπο ο Πολίτης επαφίεται και σταματά να ασχολείται με αυτά τα οποία έχει επιφορτίσει τον αντιπρόσωπο και έτσι μαθαίνει να μην αντιδράει και να μην λειτουργεί ρυθμιστικά στις περιπτώσεις που οι αρχές και οι κανόνες του Κράτους το οποίο έχει δημιουργήσει καταπατούνται. Όταν λοιπόν τελικά έρθει η στιγμή να χρειαστεί να επέμβει ο χρόνος αντίδρασης και η αποτελεσματικότητα της αντίδρασης είναι σημαντικά μειωμένες ως προς την επάρκεια. Επίσης, η έννοια του αντιπροσώπου όπως παρουσιάζεται υπονοεί ότι ο Πολίτης δεν έχει την δυνατότητα να είναι τόσο αποτελεσματικός όσο ο αντιπρόσωπος και συνεπώς εξαρτάται από αυτόν για την αίσθηση της εξουσίας του. Όταν λοιπόν χρειαστεί να ελέγξει τον αντιπρόσωπο αισθάνεται ότι δεν μπορεί, διστάζει, φοβάται και είναι γενικός αναποφάσιστος αφήνοντας έτσι τον αντιπρόσωπο ο οποίος στην ουσία δεν αντιπροσωπεύει αυτόν αλλά τις αναρχικές υποομάδες να συλήσει ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα του Πολίτη.
Εάν δεν υπάρχει αντιπροσώπευση αλλά αντιθέτως ο Πολίτης καλείται να συμμετάσχει και να ελέγξει ο ίδιος ότι οι αρχές εφαρμόζουν και προασπίζουν τον νόμο και το Σύνταγμα επιτυγχάνεται η διατήρηση του Λαού ως δυνατό, δυναμικό και αποτελεσματικό ρυθμιστή και υπερασπιστή του Κράτος που ο ίδιος δημιούργησε. Ο Λαϊκός έλεγχος χωρίς αντιπροσώπευση είναι μία ανίκητη δύναμη η οποία είναι μη εξαγοράσιμη και μόνο πολύ βραχυπρόθεσμα και δύσκολα επηρεάσιμη για τον μόνο λόγο ότι ο Λαός είναι πολυπληθής και βάση των γενικών εκλογικών ποσοστών κατά 70% ανεπηρέαστος από πολιτικούς χειρισμούς. Αυτό το βλέπουμε διότι κατ’ αρχάς τα ποσοστά τα οποία εκλέγουν κυβερνήσεις στο κράτος όπως είναι τώρα δεν ξεπερνούν το 30 – 35 % ( και αυτό με μεγάλη εισροή ψηφοφόρων από πηγές όχι αμιγώς Λαϊκές όπως μετανάστες και ομοεθνείς της διασποράς ) μετά από άκρως πολύπλοκους και κατασκευασμένους εκλογικούς νόμους και εκλογικές περιφέρειες όπου ένας ψήφος στην ουσία και μέσα από όλες αυτές τις διαδικασίες πολλαπλασιάζεται επί χίλια.
Έχει ειπωθεί ευθαρσώς από πολιτικούς και πολιτικούς αναλυτές ότι εάν χρησιμοποιείτο η απλή αναλογική, που είναι πραγματική αντιπροσώπευση της Λαϊκής βούλησης, δεν θα υπήρχε περίπτωση να βγεί κυβέρνηση με οποιονδήποτε τρόπο εκτός της οικουμενικής που σημαίνει ότι η Λαϊκή βούληση είναι αυτή που θα επηρεάζει τις καταστάσεις και όχι η κατάσταση ομηρίας του Λαού από λίγες ομάδες / οικογένειες οι οποίες αποτελούν την πολιτική αριστοκρατία ( συμπεριλαμβανομένου και του κληρονομικού δικαιώματος ) που περιβάλλει τον βασιλέα – πρωθυπουργό.
Άρα, με βάση τους κανόνες της δημοκρατίας ο Λαός έχει ήδη απορρίψει και συνεχίζει να απορρίπτει συστηματικά όλους αυτούς που κομπάζουν ότι έχουν λάβει Λαϊκή εντολή και που στην ουσία αποτελούν απελπιστικά μικρή μειοψηφία της τάξεως της αμελητέας ποσότητος σε σύγκριση με τη συντριπτική πλειοψηφία όλων των ενεργών Πολιτών ασχέτως θρησκεύματος και πολιτικής κατεύθυνσης.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Λαϊκός έλεγχος είναι πάρα πολύ υγιής και έχει πλήρως την δυνατότητα μέσω της πραγματικής δημοκρατίας να επιβλέψει και να εφαρμόσει τους κανόνες που ο ίδιος ο Λαός είχε επιβάλει μέσω αγώνων οι οποίοι με μαθηματική ακρίβεια ανέκαθεν σαμποταρίστηκαν ή τους καπηλευθήκανε οι αναρχικές αυτές ομάδες οι οποίες ειδικεύονται στην διάβρωση και διαστροφή κάθε συστήματος κανόνων και αξιών που από την φύση του τους αφαιρεί την δυνατότητα να είναι ανεξέλεγκτοι, αχαλίνωτοι, άναρχοι και ατιμώρητοι.
Τι σημαίνει αυτό για το Κράτος και πώς μπορούμε ως Λαός όχι να επιφέρουμε αλλαγή, καθότι δεν χρειάζεται να αλλάξει το σύστημα αξιών που οι πρόγονοι μας θεμελίωσαν, αλλά εφαρμογή των Συνταγματικών αξιών όπως αυτές περιγράφονται στο πρώτο μέρος το οποίο είναι κοινό και με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ;
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να στηριζόμαστε σε αντιπροσώπους κάθε είδους και να μην τους θεωρούμε σωσίβιο σωτηρίας αλλά να καταλάβουμε ότι ξέρουμε κολύμπι και μάλιστα πολύ καλό αφού τις πραγματικές δυσκολίες τις απωθήσαμε χωρίς αντιπροσώπους και να τους χρησιμοποιήσουμε όπως αρμόζει, δηλαδή σαν τεχνικούς συμβούλους που θα μας βοηθήσουν να κολυμπήσουμε πιο γρήγορα και πιο ξεκούραστα. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε την δυνατότητα, ικανότητα και ευφυΐα / κριτική σκέψη για να καταλάβουμε πότε ένας αντιπρόσωπος δεν μας εξυπηρετεί αλλά μας υπονομεύει / καταστρέφει και συνεπώς είμαστε καλύτερα χωρίς αυτόν με την πείρα στο κολύμπι που έχουμε από τους προγόνους μας οι οποίοι μας το δίδαξαν.
Ο Λαός έχει ήδη καταλάβει τα παραπάνω και για αυτό έχουν αδειάσει οι τράπεζες από το ρευστό του Λαού που δεν πρόλαβαν οι τραπεζίτες να υποκλέψουν, η αγορά δεν κινείται παρά μόνο με τρόπους που επωφελούν τον Λαό και όχι τον μεσάζοντα και το κλίμα δυσαρέσκειας και θυμού προς το σύνολο των πολιτικών και των μεγάλων κεφαλαιούχων είναι τόσο βαρύ που ο Κ. Καραμανλής αναγκάστηκε να μπεί και να βγεί στο Βελίδειο για να εκφωνήσει τον παραδοσιακό λόγο του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ τρέχοντας και περιστοιχισμένος από στρατιά σωματοφυλάκων όταν υπήρχε Λαός μαζεμένος και πολιτικά φερόμενος.
Το επόμενο βήμα που πρέπει ο Λαός να κάνει ώστε αυτή η σωστή και ευφυέστατη, υγιής τοποθέτηση να μεταφραστεί σε πράξεις υπέρ όλου του Λαού είναι να αποφασίσει ότι ο κάθε ένας είναι απείρως πιο ικανός ( ασχέτως κοινωνικοοικονομικής κατάστασης ) από όλους αυτούς τους πολιτικούς που έχει απορρίψει και που καταχρηστικά υπάρχουν στην Βουλή, την κυβέρνηση και την Κοινωνία και συνεπώς μπορεί και οφείλει να ενεργοποιήσει την ακροτελευτιαία διάταξη του Συντάγματος και να απαιτήσει όλοι αυτοί οι αναρχικοί να αποχωρήσουν δια παντός αφού αποζημιώσουν παντοιοτρόπως για την παρακοή της Λαϊκής εντολής που συστηματικά δίνει από τις αρχές του 20ου αιώνα για τα διάφορα μείζονα θέματα της Ελληνικής Κοινωνίας και συστηματικά παρακούεται.
Αυτό συνεπάγεται άρνηση να ληφθεί υπ’ όψη και να εισακουστεί οποιαδήποτε εντολή / νόμος / νομολογία / φορολογία / εισφορά / γενική απαίτηση που επιβάλλεται στον Λαό αντισυνταγματικά και καταχρηστικά, άρνηση χρηματοδότησης του αναρχικού αυτού κράτους ( δηλαδή παύση πληρωμής εισφορών, φόρων, προστίμων, διοδίων, δασμών ). Με αυτό τον τρόπο η μπλοκαρισμένη τεράστια πολιτική δύναμη του Λαϊκού ελέγχου θα απελευθερωθεί άμεσα αφού στην ουσία θα αρνηθούμε να συναινέσουμε, να υποστηρίξουμε και να υποταχθούμε όχι στο δημοκρατικό σύστημα το οποίο είναι δικό μας δημιούργημα, αλλά σε αυτήν την τυχάρπαστη μικρομανδαρινίστικη αναρχική ομάδα ‘ πολιτικών’ η οποία παρακούει την Δημοκρατία και την Λαϊκή Εντολή να φύγουν και επιβάλλει υποδορίως την βασιλεία και τους αριστοκράτες της στο πρόσωπο τους.
Η επίδειξη της Λαϊκής δύναμης θα είναι τεράστια : το μόνο που χρειάζεται να σκεφτούμε είναι πώς κατέρρευσε η άκρατη καταδυνάστευση / ρατσισμός ενάντια στους Μαύρους των Η.Π.Α. όταν το μόνο που σταμάτησαν να κάνουν ήταν να πληρώνουν το εισιτήριο του λεωφορείου αξίας λίγων δεκάρων γεγονός που ήταν το έναυσμα και ο μοχλός με τον οποίον ξεκίνησαν τον αγώνα τους για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τους τα οποία και τους δόθηκαν. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν επιμονή και αποφασιστικότητα για ένα χρόνο ( Δεκέμβριος 1955 – Νοέμβριος 1956 ).
Σαφώς μία τέτοια πράξη τόσο επαναστατική και σύννομη με το Σύνταγμα ( αφού είναι ο τρόπος που ο Λαός θα επιβάλλει την Δημοκρατία αναγκάζοντας τους σφετεριστές αυτούς αναρχικούς να αποχωρήσουν με τους όρους και τον τρόπο που θα βάλλει ο Λαός ) θα επιφέρει μεγάλη αντίδραση από τους πολιτικούς, μεγαλοεπιχειρηματίες, τραπεζίτες, εφοπλιστές / βιομηχάνους / μεγαλοεμπόρους και τους υποτελείς τους που τρέφονται από αυτούς ( δηλαδή, φαινομενικά ‘ανθρώπους του Λαού’, δημοσιογράφους, σατυρικούς παρουσιαστές, ειδικούς σχολιαστές, κλπ, που όμως ανήκουν σε κόμμα και που μάχονται με νύχια και με δόντια να κατευθύνουν την κοινή γνώμη σύμφωνα με τις εντολές των αφεντικών τους που μόλις προαναφέραμε ) κυρίως επικοινωνιακής φύσεως. Θα προσπαθήσουν να φοβερίσουν και τρομοκρατήσουν τον Λαό ότι δεν θα έχει δουλειά, συντάξεις, μισθούς, πληρωμές, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο εάν δεν συνεχίσει αν πληρώνει τους διάφορους κεφαλικούς και άλλους κατάφωρους, παράνομους και άδικους φόρους. Θα τρομοκρατήσουν με απειλή κάθε είδους βιαιότητας από ληστείες μέχρι διεθνείς δυνάμεις για να εξαναγκάσουν τον Λαό να απαρνηθεί την δύναμη του και να συνεχίσει να πληρώνει. Χαρακτηριστικό είναι ότι με το που άρχισε ο Λαός να μην εμπιστεύεται τα χρήματα του στην τράπεζα ( με πλάγια λόγια παραδέχονται ότι οι τράπεζες έχουν αδειάσει από τις καταθέσεις του Λαού που τους έδιναν ρευστότητα ) αναφέρθηκαν κρούσματα πολλών ληστειών από την τηλεόραση λέγοντας εμμέσως πλην σαφώς στον Λαό ότι εάν δεν θέλει να του κλαπούν τα λεφτά του και να κινδυνέψει και ο ίδιος να επιστρέψει τα λεφτά του στην τράπεζα.
Αυτό που θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψη είναι ότι οι απειλές αυτές είναι κατά το 90% κούφιες και το 10% που θέλει την προσοχή μας είναι πλήρως αντιμετωπίσιμο με κοινωνική αλληλεγγύη και απόφαση να κινηθεί ο κάθε Πολίτης χωρίς να εξαρτάται από τα μέσα που του δίνει το κρατικό σύστημα όσο το κρατικό αυτό σύστημα είναι στον έλεγχο των αναρχικών υποομάδων που περιγράψαμε στο 1ο μέρος και που αυτή την στιγμή μας ‘κυβερνούν’. Επίσης θα πρέπει αν έχουμε υπ’ όψη ότι ενώ οι πιθανότητες είναι ότι ο κάθε ένας Πολίτης θα κερδίσει πολλές χιλιάδες ευρώ κάνοντας αυτή την αντίσταση ( αφού δεν θα καταβάλλει τους φόρους και τις εισφορές και τα πρόστιμα που του επιβάλλονται αλλά θα τα έχει ο ίδιος ώστε να μπορεί να κινηθεί ) οι τωρινοί ‘κρατούντες’ που περιγράψαμε θα χάνουν κάθε ώρα χιλιάδες ή και εκατομμύρια ευρώ χάνοντας έτσι δύναμη και άρα και υποτελείς.
Συνεπώς, θα είναι θέμα χρόνου να εκδιωχθούν αυτοί που έχουν καταλύσει την κατ’ ουσίαν Δημοκρατία και εμπαίζουν το Σύνταγμα και τους νόμους που εμείς ως Λαός ψηφίσαμε με δημοψήφισμα και επιβάλαμε με ουσιαστικές κινητοποιήσεις ώστε να μπορέσουμε να επαναφέρουμε το Κράτος από αναρχικό κράτος σε έναρχο Κράτος απαλλάσσοντας το Σύνταγμα και την νομοθεσία από διατάξεις προδοτικές, κατάλοιπα των δικτατοριών του Παπαδόπουλου, του Μεταξά και άλλων παλαιοτέρων που καμμία σχέση δεν έχουν με το πραγματικό Δημοκρατικό Σύνταγμα που ο Λαός συναίνεσε να έχει ώστε να μπορεί να έχει έλεγχο της πολιτικής, κοινωνικής και φυσικής του ζωής σύμφωνα με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Στο επόμενο editorial θα εξηγήσουμε βήμα προς βήμα την λειτουργία του σωστού Δημοκρατικού Κράτους και πώς η ενασχόληση του Λαού με αυτό μπορεί να του αποφέρει μηνιαία αμοιβή της τάξεως πλέον των 3.000 ευρώ με βάση το ΑΕΠ της χώρας και απλή προσθαφαίρεση.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Είναι αλήθεια οτι η εκπροσώπιση, ακόμα και από τα χρόνια του Κλεισθένη και του Σόλωνα είχαν προβλήματα, για τα οποία οι ίδιοι είχαν θεσπίσει φόρμουλες. Οι φόρμουλες αυτές είχαν σαν σκοπό, ως γνωστόν, να εξασφαλίσουν την κατα τον δυνατόν (γιατί και με αυτές ήταν απολύτως αδύνατο να εξαληφθεί πλήρως)έλεγχο της ασυδοσίας που επέρχεται από την βεβαιότητα κάποιου "εκπροσώπου" ότι (α) μπορεί να απολαύσει μία μονιμότητα (ανα τακτά διαστήματα) και (β) μία ατιμωρησία (από την ασυλία που συνοδεύει το αιρετό του αξίωμα). Αυτά τα δύο έχουν σαν αποτέλεσμα την αποθράσυνση όλων ανεξαιρέτως των "εκπροσώπων" και την δημιουργία μίας κατάστασης έμπρακτης ατιμωρησίας η οποία δομείται κατάλληλα και συστηματικά από την βιομηχανία των ΜΜΕ, από το σύστημα της Παιδείας και από την οικονομική κατάσταση η οποία διαιωνίζει την απειλή εξαθλίωσης της εργατικής και μεσαίας τάξεως οικογένεια. Ένα άλλο αποτέλεσμα είναι η παράλληλη δημιουργία απάθειας στον πολίτη, η οποία μπορεί να παρομοιασθεί με την απάθεια κάποιου που έχει βασανιστεί ή κακοποιηθεί σεξουαλικά, ψυχολογικά και πολιτιστικά σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην αντιδρά πλέον στην κάθε επιπλέον σύλληση της προσωπικότητάς που επιχειρείται μέσω όλων των καθημερινών σκανδάλων που τα ΜΜΕ του κάνουν γνωστά (Πυρκαγιές 07, Σήμενς, Βατοπέδιο, κλπ).
Θα ήθελα τα τονίσω πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των ΜΜΕ στις δύο αυτές επιπτώσεις. Τα ΜΜΕ εκπληρούν ένα διπλό ρόλο: Μέσα στα "δημοκρατικά" πλαίσια της "επιβεβλήμένης" ενημέρωσης που κάνουν (πάνω στην οποία ορκίζονται ότι αποτελεί το απαύγασμα του δημοκρατικού τους καθήκοντος και διαρκή τους υποχρέωση προς τον Πολίτη)έχουν επιβάλλει με την συγκεκριμένη επιλογή νέων που προβάλλουν, αλλά κυρίως με το στύλ που τα προβάλλουν (παράθυρα, ρεάλιτι που βασίζονται στα σκάνδαλα, ειδικές εκπομπές διεισδυτικού ρεπορτάζ, κλπ) μία κατάσταση πολύ επικίνδυνη για την δυνατότητα αντίδρασης των πολιτών. Έτσι έχει επέλθει μία "παράδοση" πλέον, μία "πεπατημένη" σύμφωνα με την οποία τα ΜΜΕ επιτυγχάνουν δύο πράγματα με την δημοσιογραφική κάλυψη που κάνουν σε κάθε σκάνδαλο: Από την μία, "καταγγέλουν" το σκάνδαλο δίνοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δημοσιότητα, από παρουσιαστές, παράθυρα, κλπ. Από την άλλη, με την ανοχή και συμμετοχή τους στην σταδιακή αποκλιμάκωση της κάλυψης μετά ένα χρονικό διάστημα που το θέμα "έχει πάψει να πουλάει", δίνουν το μήνυμα προς τους πάντες, και κυρίως στον λαό, ότι και αυτό το σκάνδαλο μετά παρέλευση χ χρόνου θα λησμονηθεί, και κυρίως ότι οι υπεύθυνοι θα εισπράξουν συμβολικές τιμωρείες, αντί φυλάκισης για προδοσία. Ποιοί π.χ., "ακολούθησαν" την "τιμωρία" του Πολύδωρα με το κατά πόσον του έχει κοστίσει σήμερα και σε τί αυτή (αν δηλαδή έχει εξαναγκαστεί σε αποζημίωση της ζημιάς που προκάλεσε; Ή η "εκπαραθύρωση" του Βουλγαράκη και η επιβολή ή όχι αποζημιώσεως εκ μέρους του για το Βατοπέδιο; Η αποτυχία του προηγούμενου Κτηματολογίου και το κατά πόσον ο Λαλιώτης εκλήθη να αποζημιώσει το κράτος για τα απωλεσθέντα κεφάλαια, στο αστονομικό ποσό των 15 δις., αν δεν απατώμαι; Η συμφωνία το 95 για το όνομα των Σκοπίων, και το κατά πόσον ο Μητσοτάκης σήμερα απολαμβάνει τουλάχιστον σεβασμό βασιλίσκου εντός του κόμματός του, παρά το εθνικό όνειδος που προεκλήθη από τους χειρισμούς της Κυβέρνησής του (και ο οποίος, σημειωτέον, προκαθώρησε και το διάστημα μνήμης/λήθης ενός λαού (του Ελληνικού) προκειμένου για το όνομα των Σκοπίων, στα δέκα χρόνια); Η αποτυχία δύο φορές του Γ. Παπανδρέου να σημειώσει επιτυχία στις εκλογικές αναμετρήσεις, η κατάφορη αμφισβίτησή του από το ίδιο του το κόμμα μέσω Βενιζέλου και άλλων, και το θράσος του να ξαναζητά την ψήφο ενός λαού, που όπως πολύ σωστά λές, κατά μεγάλο μέρος του απέχει από τις εκλογές πλέον διότι ούτε υποχρεωτικές είναι, ούτε πιστεύει σε καμμία απολύτως αλλαγή. Τέλος, ποιό ΜΜΕ είναι διατεθιμένο να συνεχίσει την έρευνα και το ξεσκέπασμα για τα σκανδαλώδη έξοδα του κάθε υπουργού τα οποία δεν προκύπτουν από αυτά που δηλώνει, ή για την τεράστια περιουσία αρχηγών κομμάτων, και βουλευτών (σοσιαλιστών, δεξιών και αριστερών) η περισσότερη εκ της οποία απεκτήθη κατα την διάρκεια της πολιτικής τους καριέρας; Το σημείο λοιπόν που θέλω να τονίσω είναι ακριβώς, ότι τα ΜΜΕ, τόσο με αυτό που εμφανώς κάνουν (και με το στύλ που το κάνουν) αλλά κυρίως όσο με αυτό που ΔΕΝ κάνουν, παράγουν και διαιωνίζουν την μοιρολατρία του κοινού Πολίτη προς την εξουσία. Έτσι τον στρέφουν σε μία νοοτροπία πελατειακή με την εξουσία και τους εκπροσώπους της, ένα μόνο δείγμα της οποίας είναι το εμφανές πλέον φακελάκι στα Νοσοκομεία, και κυρίως, σε μία απάθεια για το κοινωνικό σύνολο εν γένει, μία εξατομίκευση του τύπου "έλα να βολευτούμε τώρα εμείς, και άσε τους αγώνες για άλλους". Δείγμα αυτής της νοοτροπίας τελευταίο: Τις αξιολύπητες αποσπασματικές "κουβεντούλες" διαφόρων υποψηφίων για τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, με ΜΟΝΟ σκεπτικό το βόλεμα, για μία δημόσια θέση που είναι κυριολεκτικά διατεθημένοι να κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν, άσχετα εάν τους αρέσει ή όχι με ένα διαγωνισμό που έχει αναχθεί στον υπέρτατο εθνικό διαγωνισμό, παρακάμπτοντας σε αξία κάθε άλλο ανάλογο εκπαιδευτικό, ακαδημαϊκό, κλπ . Αυτή η άποψη, η οποία θα βοηθούσε στην επάνδρωση του μελλοντικού δημόσιου τομέα, προσφέροντας την δυνατότητα σκέψης και κριτικής αντιμετώπισης, δηλαδή, στο κατά πόσον αξίζει να συμμετάσχει κανείς στον ΑΣΕΠ, ΔΕΝ πρόκειται να τονιστεί από κανένα ΜΜΕ.
Τελειώνω με μία ερώτηση, σχετικά με την τεράστια δημοσιότητα που πήρε η δενδροφύτευση του Υμητού (και άλλων τοποθεσιών) με την πρωτοβουλία του ΣΚΑΪ: Ποιό ΜΜΕ θα ασχοληθεί συστηματικά με την άλλη όψη της δενδροφύτευσης μετά παρέλευση 1-2 χρόνων από σήμερα, όταν το μεγαλύτερο μέρος από τα δενδρίλια θα έχει φαγωθεί από ζώα, ξεραθεί, ξεριζωθεί ή (ξανά)καεί, όπως έγινε ακριβώς με την άλλη προσπάθεια του ΣΚΑΪ να καθαρίσει τον Κηφισσό πρίν περίπου 1.5 χρόνο, μόνο και μόνο για να ξαναγεμίσει με σκουπίδια σε χρόνο ρεκόρ;
Δυστυχώς ο υποδόρειος αυτός ρόλος των ΜΜΕ είναι και δύσκολο να διαφανεί και πολύ πιό δύσκολο να συνδυαστεί σαν μία από τις μεγάλες αιτίες της πολιτικής απάθειας και συνεπώς της δυσκολίας οργάνωσης πολιτών σε ομάδες για την συντονισμένη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους εντός των πλαισίων που δίνει ο νόμος, από το κράτος και τους "εκπροσώπους" αυτών των πολιτών. Και αυτό, γιατί ένα άλλο απαραίτητο συστατικό για να επιτευχθεί η εν δυνάμει δυναμική διεκδίκηση των δικαίων του Πολίτη, είναι ο φόβος, για τον οποίο, πάλι τα ΜΜΕ είναι (δυστυχώς) ένοχα. Συνεπώς, η αρθρογραφία σου είναι όχι μόνο σωστή αλλά και απολύτως απαραίτητη για την συστηματική εκρίζωση αυτής της μοιρολατρίας και καθεστώτος φόβου.
Post a Comment